MOONWALKING IN HEAVEN...

Έχουν περάσει μόλις μερικοί μήνες από τη μέρα που το μάθαμε. Έχουν περάσει μόλις μερικοί μήνες από τότε που η είδηση του θανάτου του Μάικλ Τζάκσον έσκασε σα βόμβα και συγκλόνισε ολόκληρο τον πλανήτη. Και δεν πέρασαν ούτε 51 χρόνια από τη μέρα που ο Τζάκσον γεννήθηκε ως την ημέρα που «έφυγε» για τους ουρανούς…

Αυτό το φαινόμενο (χαρακτηρισμός πολύ «μικρός» για αυτόν) ξεκίνησε από νωρίς. Όπως όλοι γνωρίζετε, παρέα με άλλους 4 αδερφούς τους δημιούργησε τους Jackson 5. Ο Μάικλ ήταν ο μικρότερος, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να αποτελέσει τον frontman του συγκροτήματος. Η Motown ήταν εκεί και η συνεργασία ανάμεσα στις δύο πλευρές ξεκίνησε. Με τους Jackson 5 ο Μάικλ έκανε ορισμένες επιτυχίες, όμως από την αρχή ξεχώρισε. Φαινόταν, δηλαδή, πως αυτό το παιδί είχε κάτι το ιδιαίτερο. Αν όχι κάτι το ιδιαίτερο, σίγουρα κάτι που δεν είχαν τ’ αδέρφια του. Το θέμα ήταν πως ο Μάικλ ήταν πολύ καλύτερος απ’ τους υπόλοιπους Τζάκσον, κάτι που παραδέχονταν όλοι. Και η αναγνώριση δεν άρχισε να έρθει…

Από το ξεκίνημα της σόλο καριέρας του (1971) ως το 1975 έβγαλε 4 δίσκους. “Got to be there”, “Ben”, “Music & Me”, “Forever, Michael”.

Φτάνοντας στο 1979, ο Τζάκσον ήταν σχεδόν 21 ετών. Έχοντας επιλέξει από το 1971 κιόλας το δρόμο της σόλο καριέρας, έβγαλε τον πρώτο του μεγάλο προσωπικό δίσκο με τίτλο «Off the wall”. Η επιτυχία ήταν μεγάλη, όμως ο ίδιος ο Τζάκσον ήθελε με το επόμενο άλμπουμ του να ξεπεράσει τον εαυτό του, ήθελε να γίνει ο βασιλιάς της ποπ από τότε, αν και αυτό το παραδέχτηκε πολύ αργότερα. Το επόμενο άλμπουμ του έκανε τρία χρόνια να έρθει. Βγήκε στην αγορά στις 30 Νοεμβρίου του 1982 και άλλαξε την ιστορία της μουσικής… Πρόκειται για το μυθικό «Thriller», με παραγωγό τον Κουίνσι Τζόουνς. Αρχικά, ο Μάικλ δεν ήθελε να εκδοθεί, όμως η άποψή του άλλαξε. Πήγε σ’ ένα σχολείο κι είδε μερικά παιδιά να παίζουν. Έτσι, σκέφτηκε πως αυτό που ήθελε ήταν να κάνει τον κόσμο χαρούμενο και προχώρησε στην έκδοση του άλμπουμ. Η απόφαση αυτή τον δικαίωσε και με το παραπάνω, καθώς το «Thriller» ακόμα πουλάει αρκετά αντίτυπα, έχοντας ξεπεράσει πια τα 110.000.000! Ως γνωστόν, είναι το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία. Εφτά singles «βγήκαν» από το “Thriller”. Το ομώνυμο κομμάτι και τα: The girl is mine, beat it, Billie Jean, wanna be startin’ something, human nature, P.Y.T. (Pretty Young Thing). Μάλιστα, το Billie Jean αναδείχθηκε ως το καλύτερο τραγούδι από το 1980 κι έπειτα από περιοδικό (προσωπικά διαφωνώ, όμως αυτό δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση τη διάκριση αυτή). Μπορεί η δημιουργία του δίσκου να κόστισε μόλις 750.000 δολλάρια, όμως τα έσοδα ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Ο Μάικλ αμέσως έγινε είδωλο. Η πορεία του προς την κορυφή είχε πλέον γερές βάσεις και φαινόταν πως τίποτα δε θα μπορούσε να του σταθεί εμπόδιο στην άνοδό του.

Επόμενος δίσκος του Τζάκσον ήταν το “Bad”, το μοναδικό –μέχρι σήμερα- άλμπουμ που είχε 5 νούμερο 1 singles στη λίστα του Billboard (Billboard Hot 100). Ο δίσκος αυτός αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της συνεργασίας του Μάικλ με τον Κουίνσι Τζόουνς, μια συνεργασία που προσέφερε πολλά στο χώρο της μουσικής. Ο ίδιος ο Μάικλ έγραψε 9 από τα 11 τραγούδια, ενώ ήταν παραγωγός του τραγουδιού Man in the mirror. Τα singles ήταν περισσότερα σε σχέση με αυτά του “Thriller”, δέκα για την ακρίβεια. Τα εξής: I just can’t stop loving you, bad, the way you make me feel, leave me alone, liberian girl, smooth criminal, dirty Diana, another part of me, speed demon, man in the mirror. Μετά το “Thriller”, όλοι περίμεναν ακόμη έναν εκπληκτικό δίσκο. Ο Τζάκσον ικανοποίησε την επιθυμία τους σε μεγάλο βαθμό, όμως το άλμπουμ δεν απέκτησε ποτέ την αίγλη του “Thriller”. Όχι πως κάτι τέτοιο ήταν εύκολο, όμως ο ίδιος ο καλλιτέχνης ήθελε πάντα μα πάντα να ξεπερνά τον εαυτό του.

Άλλα τέσσερα χρόνια πέρασαν για να δει ο κόσμος τον «διάδοχο» του «Bad». Και το όνομα αυτού…”Dangerous”. Εκδόθηκε τον Νοέμβριο του 1991 και είναι ο δεύτερος καλύτερος δίσκος του Μάικλ σε πωλήσεις. Το πρώτο άλμπουμ στην ιστορία με 8 συνεχόμενα τραγούδια στο τοπ 20 του Ηνωμένου Βασιλείου, κάτι που αποτέλεσε ακόμη μία σημαντική διάκριση για τον Τζάκσον. Η έκδοση τού ομώνυμου single ακυρώθηκε, όμως τα single έφτασαν και πάλι σε μεγάλο αριθμό. Αυτή τη φορά ήταν 9, μεταξύ των οποίων τα Black or white, Jam, In the closet, remember the time, heal the world. Δεν μπορώ να ξέρω κατά πόσο είναι κατανοητό, όμως ο Τζάκσον εκείνη την περίοδο ήταν μόλις 33 ετών! Ό,τι κι αν έκανε λατρευόταν αμέσως, ήταν κάτι πολύ παραπάνω από είδωλο. Είχε γίνει «βασιλιάς» της ποπ σε τόσο μικρή ηλικία, όλα πήγαιναν καλά.

Ιούνιος του 1995… Κυκλοφόρησε το διπλό άλμπουμ «HIStory: Past, Present and Future, Book 1”. Ο ένας δίσκος του άλμπουμ περιείχε ορισμένες παλαιότερες επιτυχίες του, ενώ ο δεύτερος ήταν ένα καινούριο άλμπουμ. Το “HIStory” έχει τις μεγαλύτερες πωλήσεις διπλού άλμπουμ μέχρι σήμερα, καθώς έχουν πουληθεί περίπου 20.000.000 αντίτυπα. Και σ’ αυτό το άλμπουμ δε θα μπορούσαν να λείπουν οι μεγάλες επιτυχίες, όπως τα τραγούδια Earth Song, You are not alone και They don’t care about us. Το 1997 κυκλοφόρησε και το “Blood on the dance floor: HIStory in the mix”, που περιελάμβανε ρεμίξ κάποιων τραγουδιών από το άλμπουμ “HIStory” και πέντε νέα τραγούδια.

Ο δίσκος που πέρασε απαρατήρητος ήταν αυτός με τον τίτλο “Invincible”, που βγήκε στην αγορά το 2001. Πρόκειται για το τελευταίο στούντιο άλμπουμ που βγήκε όσο ο Τζάκσον ήταν εν ζωή. Πάντως, αν και δεν έφτασε την (όχι μόνο εμπορική) επιτυχία των υπόλοιπων άλμπουμ, μέχρι σήμερα έχει πουλήσει 13.000.000 αντίτυπα. Στο άλμπουμ υπάρχει και το τραγούδι You rock my world, στο βίντεο κλιπ του οποίου εμφανίζονται διάφοροι καλλιτέχνες όπως ο Κρις Τάκερ, ο Μάικλ Μάντσεν και ο τεράστιος Μάρλον Μπράντο.

Όσον αφορά τους δίσκους, ακολούθησαν μερικοί που περιείχαν τις μεγαλύτερες επιτυχίες του «βασιλιά» της ποπ.

Όμως, δεν είναι μόνο τα άλμπουμ μέρος της ζωής του Τζάκσον, μέρος της ιστορίας του. Είναι πολλά ακόμη, τα οποία είναι πολύ δυσάρεστα. Τα προβλήματα και οι δυσκολίες στη ζωή του Τζάκσον ξεκίνησαν από νωρίς. Ο πατέρας του ήταν εξαιρετικά αυταρχικός, τον πίεζε υπερβολικά και όπως έχει γίνει γνωστό πλέον, τον ξυλοκοπούσε ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Τα ψυχολογικά, και όχι μόνο, τραύματα του Τζάκσον ουσιαστικά ξεκίνησαν από την παιδική του ηλικία. Ο ίδιος ο Μάικλ έχει δηλώσει πως πηγαίνοντας στο στούντιο την περίοδο που ήταν μέλος των Jackson 5 έβλεπε παιδιά να παίζουν, όμως νόμιζε πως η κανονική ζωή ήταν αυτή που έκανε ο ίδιος. Δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει ότι έκανε κάτι πολύ διαφορετικά απ’ αυτά που έκαναν τα παιδιά της ηλικίας του. Μπήκε στον σκληρό επαγγελματικό χώρο από νωρίς, στον κόσμο της μουσικής βιομηχανίας. Μπήκε σ’ έναν κόσμο ανελέητο, που δεν ενδιαφέρεται για τίποτα εκτός από το κέρδος. Το ιδιαίτερο, αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι, ήταν η μανία του πατέρα του για το χρήμα. Ακόμη και μετά το θάνατο του Μάικλ, ο πατέρας του δεν άλλαξε. Λίγες μόλις ημέρες μετά το θάνατο του γιου του, παραχώρησε συνέντευξη για τον Μάικλ με αμοιβή 200.000 δολλάρια. Είναι αδιανόητα τα όσα έκανε ο ίδιος στα παιδιά του, είναι αδιανόητο ένας πατέρας να φέρεται με τόση σκληρότητα σε παιδιά και μάλιστα μικρής ηλικίας. Ο Τζάκσον, όμως, έλαμψε παρά τις δυσκολίες. Αυτό που τον «γκρέμισε», αυτό που διέλυσε όσα είχε χτίσει, ήταν το σκάνδαλο με το θέμα της παιδεραστίας. Ξέσπασε το 1993, όταν ο Τζόρνταν Τσάντλερ, μέσω του πατέρα του Έβαν, κατηγόρησε τον Τζάκσον. Τα χρόνια πέρασαν, ο Τζάκσον αθωώθηκε. Η εικόνα του, όμως, είχε καταστραφεί ίσως και ανεπανόρθωτα. Η οικονομική ζημιά για κάποιους ακούγεται μεγάλη, για τον Τζάκσον δεν ήταν. Η οικογένεια του Τσάντλερ έλαβε 22.000.000 δολλάρια.. Όμως, η ψυχολογική ζημιά που του προκάλεσε όλη αυτή η μακροχρόνια ιστορία ήταν τεράστια. Τα Μ.Μ.Ε. μεγιστοποίησαν ή υποβάθμισαν τη σημασία ορισμένων στοιχείων, ανάλογα με το τι ήταν βολικό και κερδοφόρο… Έσπευσαν να δημιουργήσουν ιστορίες για την τηλεθέαση, όμως αυτό δεν είναι κάτι που προκαλεί έκπληξη. Αντιθέτως, ακούγεται φυσιολογικό. Αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει πάντα «κάποιος» που δεν ακούει τα Μ.Μ.Ε., «κάποιος» που στηρίζει τον καλλιτέχνη, «κάποιος» που εκτιμά τα όσα προσέφερε, «κάποιος» που κάνει τη διαφορά.

Πρόκειται, φυσικά, για τον κόσμο. Ο Τζάκσον το 2001, όταν εμφανίστηκε στη σκηνή του θρυλικού Madison Square Garden της Νέας Υόρκης, δεν είχε απαλλαχθεί ακόμα από τις κατηγορίες. Πανζουρλισμός και μόνο που τον είδαν… Με το ακούστηκε η αρχή του Billie Jean επικράτησε πανικός. Περίπου 20.000 άτομα ήταν όρθια. Άλλοι χόρευαν, άλλοι τραγουδούσαν, άλλοι χτυπούσαν παλαμάκια, άλλοι τα ‘καναν όλα. Το θέμα είναι πως επικράτησε πανικός, η αγάπη των φανατικών θαυμαστών του δεν έσβησε. Όσοι θέλετε να το δείτε, μπορείτε να αναζητήσετε το βίντεο στο youtube γράφοντας «Billie Jean Michael Jackson live 2001”. Ο Τζάκσον βρίσκονταν εκείνη την εποχή σε μία αρκετά άσχημη περίοδο, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να κάνει ένα ολόκληρο στάδιο να τον αποθεώσει. Εν τέλει, ο Τζάκσον αθωώθηκε. Και εκτός αυτού, ο ίδιος ο Τζόρνταν Τσάντλερ λίγο καιρό μετά το θάνατο του Μάικλ δήλωσε δημόσια πως ποτέ μα ποτέ δεν παρενοχλήθηκε σεξουαλικά. Είπε πως όλα ήταν στημένα, από τον πατέρα του, για να πάρουν λεφτά. Η δικαίωση για τον ίδιο τον Τζάκσον δεν ήρθε ποτέ. Χρειάστηκε να πεθάνει για να ειπωθεί δημόσια η αλήθεια, μία αλήθεια που εάν είχε ειπωθεί νωρίτερα θα είχε αλλάξει την ψυχολογία του Τζάκσον. Παρ’ όλ’ αυτά, δικαιώθηκαν όσοι τον στήριξαν.

Εκτός από τις κατηγορίες, ο Τζάκσον είχε να αντιμετωπίσει και προβλήματα υγείας. Οι πλαστικές επεμβάσεις ήταν πολλές, όμως ο Τζάκσον έχει δηλώσει ουκ ολίγες φορές πως έκανε μόλις δύο επεμβάσεις (ρινοπλαστικές) με τη θέλησή του. Οι υπόλοιπες έγιναν για λόγους υγείας, σύμφωνα με τον ίδιο. Είχε λεύκη, ίσως και καρκίνο του δέρματος. Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορούσε με περούκα και τα ζυγωματικά του ήταν πιο εμφανή από ποτέ. Τους έξι τελευταίους μήνες της ζωής του, ο Τζάκσον κατανάλωσε περισσότερα από 10.000 φάρμακα! Δεν είναι λίγες οι φορές που παρουσιάστηκε ως τέρας από τα Μ.Μ.Ε. Δε διαφωνώ πως η αλλαγή επάνω του ήταν εμφανέστατη, όμως δεν μπορώ να ξέρω αν οι πλαστικές επεμβάσεις έγιναν για λόγους υγείας ή επειδή ήθελε να γίνει λευκός. Πείτε με βλάκα, όμως πιστεύω ακράδαντα το πρώτο. Ακόμα και σε διαφημιστικό είχε ατύχημα, ένα ατύχημα για το οποίο φημολογείται έντονα πως έγιναν ορισμένες επεμβάσεις. Ο Τζάκσον ίσως να είχε πρόβλημα με τον εαυτό του, μπορεί να μην του άρεσε η εικόνα του. Σίγουρα, όμως, είχε κάποιου είδους κόμπλεξ με τη μύτη του, για την οποία του ο πατέρας του τον έβριζε συνέχεια. Μάλλον, αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο ο Μάικλ προχώρησε σε δύο ρινοπλαστικές.

Σημαντικό κομμάτι του μύθου με το όνομα Μάικλ Τζάκσον είναι και οι ζωντανές εμφανίσεις του. Η πρώτη του περιοδεία είχε τίτλο “Bad World Tour” και πραγματοποιήθηκε το 1987. Διήρκησε 16 μήνες, μέσα στους οποίους ο Τζάκσον επισκέφτηκε 15 χώρους και έδωσε συναυλίες μπροστά σε περισσότερους από 4.000.000 άτομα. Εφτά συναυλίες του σε έναν απ’ τους μεγαλύτερους (σε χωρητικότητα και ιστορία) «ναούς» του ποδοσφαίρου, το Wembley, ήταν sold-out. Εκεί τον είδαν ζωντανά περισσότεροι από μισό εκατομμύριο άνθρωποι, μεταξύ των οποίων η πριγκίπισσα Νταϊάνα και ο πρίγκιπας με την πριγκίπισσα της Ουαλίας. Το “Bad World Tour” μέχρι σήμερα αποτελεί την περιοδεία με την μεγαλύτερη προσέλευση κόσμου και τα μεγαλύτερα έσοδα (125.000.000 δολλάρια). Ακολούθησε το “Dangerous World Tour”, κατά τη διάρκεια του οποίου παρακολούθησαν τον Τζάκσον από κοντά κοντά 3.500.000 άτομα. Όμως, ο ίδιος ήταν εξαντλημένος από τη δικαστική διαμάχη του με την οικογένεια Τσάντλερ κι έτσι μετά από κάποιες συναυλίες, διέκοψε την περιοδεία του. Η τρίτη και τελευταία περιοδεία του Τζάκσον έφερε το όνομα «HIStory world tour”. Περιελάμβανε 58 πόλεις σε 35 χώρες σ’ όλον τον κόσμο. Τον παρακολούθησαν 4.500.000 άνθρωποι, ενώ ο μέσος όρος προσέλευσης στις συναυλίες του ήταν 54.878 άτομα. Η περιοδεία ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1996 και τελείωσε τον Οκτώβριο του 1997. Εκτός από αυτές τις τρεις περιοδείες, ο Τζάκσον έδωσε δύο συναυλίες για την επέτειο των 30 χρόνων από την ημέρα που άρχισε την σόλο καριέρα του στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης το 2001. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ίδιος έλαβε 7.500.000 για κάθε ένα από τα δύο αυτά σόου. Επίσης, έδωσε μία συναυλία για φιλανθρωπικό σκοπό με τίτλο “United we stand: What more can I give”, ενώ προγραμματίστηκαν και 50 συναυλίες στα πλαίσια της περιοδείας “This is it” οι οποίες όμως ποτέ δεν έγιναν λόγω του θανάτου του Μάικλ.

Εκτός από τις πολλές επιτυχίες του, ο Τζάκσον έγραψε -μαζί με τον Λάιονελ Ρίτσι- και το τραγούδι “we are the world”. Το τραγούδι γράφτηκε για να βοηθήσει τους φτωχούς στις Η.Π.Α. και την Αφρική μέσω των εσόδων του. Η επιτυχία του ήταν μεγάλη, καθώς πούλησε πάνω από 20.000.000 αντίτυπα. Στο τραγούδι πήραν μέρος πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες, όπως οι Bob Dylan, Ray Charles, Dianna Ross, Tina Turner, Kenny Rogers, Stevie Wonder, Bruce Springsteen κ.ά.

Και τα βίντεο κλιπ του Τζάκσον άφησαν ιστορία. Πρώτο και καλύτερο το “Thriller”, το οποίο χαρακτηρίστηκε «μίνι ταινία» και όχι άδικα. Τα κλιπ του Τζάκσον είναι αυτά από τα οποία εμπνέονται πολλοί σκηνοθέτες για τα βίντεο κλιπ του σήμερα. Αποτελούν πρότυπο για αρκετούς. Ο Steve Huey δήλωσε πως ο Τζάκσον μετέτρεψε τα βίντεο κλιπ σε μία μορφή τέχνης. Η άνοδος του Τζάκσον στη μουσική βιομηχανία έγινε ταυτόχρονα με την άνοδο του MTV, ήταν ο πρώτος μαύρος καλλιτέχνης του οποίου βίντεο κλιπ προβλήθηκε από το κανάλι. Εκτός από το “Thriller”, ιστορία έχουν γράψει και άλλα βίντεο κλιπ όπως αυτά των τραγουδιών Beat it, Smooth Criminal, Billie Jean, Leave me alone (λόγω των εφέ που χρησιμοποιήθηκαν), The way you make me feel, Earth Song, Scream και άλλα. Στο Smooth Criminal, ο Τζάκσον χρησιμοποίησε ειδικά παπούτσια και κατάφερε να «πολεμήσει» εν μέρει τη βαρύτητα. Η δύναμη της εικόνας έχει τεράστια επιρροή κι αυτός ήταν ένας ακόμη λόγος που οδήγησε τον Τζάκσον στην κορυφή.

Όσον αφορά το θάνατό του, δε θα επεκταθώ. Έχω να πω μόνο πως τελικά πρόκειται για ανθρωποκτονία. Τα σχόλια δικά σας…

Ο Τζάκσον δε θα μείνει στη μνήμη μας ως ένας απλός τραγουδιστής. Το κοινωνικό του έργο δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστό, όμως όσοι το έχουν ψάξει γνωρίζουν πως κατά καιρούς έδινε υπέρογκα ποσά για φιλανθρωπικούς σκοπούς και επιστημονικές έρευνες. Στο καλλιτεχνικό κομμάτι, τι να πει κανείς? Ήταν συνθέτης, στιχουργός, χορογράφος, χορευτής, σκηνοθέτης, σκηνογράφος και φυσικά τραγουδιστής. Όλα σε ένα. Η φωνή του δεν ήταν η καλύτερη, έχουμε ακούσει πολλούς καλύτερους τραγουδιστές. Στις ζωντανές εμφανίσεις του, παρ’ ολ’ αυτά, εκεί που φαίνεται αν ο καλλιτέχνης αξίζει, ήταν μοναδικός. Ερμήνευε άριστα τα τραγούδια του, συνδυάζοντάς τα με φαντασμαγορικές χορογραφίες. Καλός και ως σκηνογράφος αλλά όχι επαγγελματίας. Εξαιρετικός χορογράφος και εξαιρετικός χορευτής. Ικανότατος στιχουργός και πολύ καλός συνθέτης για ποπ μουσική. Αν κάποιος τα δει χωριστά καταλαβαίνει αρκετά. Αν, όμως, δει τον Τζάκσον συνολικά ως καλλιτέχνη, τότε καταλαβαίνει γιατί πολλοί υποστηρίζουν πως μάλλον ήταν ο κορυφαίος καλλιτέχνης που πέρασε ποτέ από τη μουσική και ένας απ’ τους κορυφαίους ανθρώπους που ασχολήθηκαν με την τέχνη, ανεξάρτητα από το είδος. Οι πωλήσεις του ξεπέρασαν τα 750.000.000 αντίτυπα, εκατομμύρια κόσμος τον είδε ζωντανά. Σε κάθε του εμφάνιση γινόταν χαμός. Ενέπνευσε αμέτρητους καλλιτέχνες, μεταξύ αυτών και η «βασίλισσα» της ποπ, Μαντόνα. Οι κινήσεις του ήταν μοναδικές και είναι ιεροσυλία να αποκαλούνται «απλό κούνημα». Οι στροφές του ήταν ανεπανάληπτες, το πάτημα στις μύτες άξιο θαυμασμού ενώ δεν υπάρχουν καν λόγια για το μυθικό moonwalk, το οποίο εκτέλεσε για πρώτη φορά στη Motown 25 και από τότε έγινε σήμα κατατεθέν του. Κινήσεις που αν προσπαθήσουν κι άλλοι να τις κάνουν, στην καλύτερη περίπτωση θα σπάσουν δύο χέρια, δύο πόδια κι ένα κεφάλι (μπορεί και δύο αν είναι και ηλίθιοι). Όμως, εκτός από τις περίπλοκες και επιδέξιες κινήσεις του, χρησιμοποιούσε και ορισμένες υπερβολικά απλές για τις ικανότητές του. Όμως, τις έκανε με τέτοιο τρόπο που φαίνονταν μαγικές, φαίνονταν δύσκολες. Ένα απλό κούνημα των χεριών είναι ένα απλό κούνημα των χεριών όταν το πραγματοποιεί ο οποιοσδήποτε. Όταν το πραγματοποιούσε ο Μάικλ, όμως, ήταν τέχνη…

Στην τελετή που ακολούθησε λίγες μέρες μετά το θάνατό του στο Staples Center του L.A., παρευρέθηκαν λίγες χιλιάδες κόσμου. Από τις τηλεοράσεις παρακολούθησε πάνω από ένα δισεκατομμύριο κόσμος. Με λίγα λόγια, όλοι θέλησαν να αποχαιρετήσουν τον «βασιλιά» της ποπ.

Το μεγαλείο του δε χωράει σε ένα άρθρο, δε χωράει σ’ ένα βιβλίο, δε χωράει σ’ ένα τόμο. Δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια, είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Και δε χρειάζεται κιόλας να εκφράζεται συχνά, ο καθένας το αντιλαμβάνεται με τον δικό του τρόπο. Το θέμα είναι πως το αντιλαμβάνεται. Δε γίνεται να υπάρξει δεύτερος Τζάκσον, δεύτερος «βασιλιάς» της ποπ. Ο Τζάκσον ήταν μοναδικός με όλη τη σημασία της λέξης. Κι όσο εμείς εδώ ακούμε τις σαχλαμάρες που μας σερβίρουν για (λέμε τώρα) τραγούδια, όσο θα βλέπουμε κάτι άσχετους να προσπαθούν να τραγουδήσουν, κάποιους πλήρως ατάλαντους να κάνουν τους χορευτές, ορισμένους φαντασμένους να νομίζουν ότι είναι είδωλα (μουσικά και όχι μόνο), δήθεν καλλιτέχνες να χτυπιούνται σαν χταπόδια στη σκηνή για τα μάτια του κόσμου, ο Τζάκσον θα χορεύει, θα τραγουδά και θα πραγματοποιεί το moonwalk στους ουρανούς…

"Παλμός τού Λεοντείου", Δεκέμβριος 2009