Αρθρο σε εφημεριδα για την παιδεια!!!

Άρθρο πολύ μεγάλης εφημερίδας της χώρας μας έλεγε οτι από το 2013 και μετά θα εφαρμοστεί ένα νέο πρόγραμμα παιδείας για την Β' και Γ' λυκείου σε όλα τα σχολεία της χώρας μας!!!

Αυτό ίσως είναι κάτι πολύ καλό για την παιδεία διότι όλοι οι μαθητές των δύο τελευταίων τάξεων του λυκείου θα μπορούν να διδάσκονται κάποια μαθήματα τα οποία οι ίδιοι θα επιλέγουν μέσα απο κάποιες ομάδες μαθημάτων!!

Τα μαθήματα και κυρίως η επιλογή τους θα γίνεται ως εξής: Βασικά μαθήματα για όλους θα είναι η Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία (4+2 ώρες εβδομαδιαίως) τα Αγγλικά (2 ώρες εβδομαδιαίως) και η φυσική αγωγή (2 ώρες εβδομαδιαίως).

Οι μαθητές θα μπορούν να επιλέγουν ανάμεσα απο 5 ομάδες μαθημάτων!! Η μια ομάδα αφορά Θεωρητικά μαθήματα (Αρχαία,Ιστορία και Λατινικά). Η δεύτερη ομάδα αφορά τα μαθηματικά (ανεπτυγμένες γνώσεις μαθηματικών και βασικές γνώσεις μαθηματικών). Η τρίτη ομάδα αφορά μαθήματα θετικών επιστημών (Φυσική,Χημεία,Βιολογία και Βιοτεχνολογία). Η τέταρτη ομάδα αφορά κυρίως ξένες γλώσσες πλήν Αγγλικών (Γαλλικά,Γερμανικά,Ιταλικά και Ισπανικά) και η πένπτη ομάδα αφορα μαθήματα κυρίως γενικής φύσεως (Κοινωνιολογία, Προγραμματισμό και Οικονομικά).

Από αυτές τις 5 ομάδες οι μαθητές έχουν δικαίωμα να επιλέξουν 2 μαθήματα τα οποία να είναι απο διαφορετική ομάδα!! Το ένα μάθημα είναι 6 ώρες εβδομαδιαίως και το δεύτερο θα είναι 3 ώρες εβδομαδιαίως!!!

Για παράδειγμα ένας μαθητής που θέλει να ακολουθήσει Θετικές επιστήμες μπορεί να διαλέξει τα εξής μαθήματα: [Νεοελληνική Γλώσσα&Λογοτεχνία,Αγγλικά,Φυσική αγωγή] {Υποχρεωτικά μαθήματα σύνολο 10ώρες εβδομαδιαίως}. Από τα υπόλοιπα μπορεί να διαλέξει {Ανεπτυγμένες γνώσεις Μαθηματικών (6 ώρες) και Χημεία (3 ώρες)}. Όλα τα μαθήματα μπορουν να είναι και 6ωρα και 3ωρα εκτος απο τα μαθήματα της 5ης ομάδας!

Κατά την γνώμη μου ο κάθε μαθητής θα μπορεί να διαβάζει με περισσότερο ενδιαφέρον τα μαθήματα του εφόσον θα είναι αυτά που θα έχει επιλέξει ο ίδιος!!!

Να σημειωθεί πως στο τέλος του έτους οι μαθητές της Γ' Λυκείου θα δίνουν 4 μαθήματα και όχι 6 που είναι τώρα!!! Θα δίνουν Νεοελληνική Γλώσσα, Λογοτεχνία και τα δύο μαθήματα που έχουν επιλέξει να παρακολουθήσουν!!! Το μόνο μάθημα βαρύτητας θα είναι αυτό το μάθημα επιλογής που θα παρακολουθούν 6 ώρες την εβδομάδα!!!

Είναι σημαντικό να αλλάξει λίγο το σύστημα της παιδείας στην χώρα μας!!!

SPECIAL TRIPLE CROWN!

Αντιπαθέστατος μέχρι αηδίας για μερικούς, ερωτεύσιμος για άλλους... Όπως κι αν τον αντιμετωπίζετε, ο Ζοσέ Μουρίνιο κατέκτησε το δεύτερο Τσάμπιονς Λιγκ στην καριέρα του, με διαφορετική ομάδα, και από χθες το βράδυ το όνομά του αναγράφεται δίπλα σε αυτά των Ερνστ Χάπελ και Ότμαρ Χίτσφελντ, οι οποίοι το κατέκτησαν με Φέγιενορντ και Αμβούργο και Ντόρτμουντ και Μπάγερν αντίστοιχα.

Μέτριος τελικός ο χθεσινός, με τις εικόνες να παραμένουν ίδιες. Αμυντική διάταξη για την Ίντερ, η μπάλα στον Ρόμπεν για την Μπάγερν. Η απουσία τού Ριμπερύ ήταν καταλυτικός παράγοντας, απ' ο,τι φάνηκε, μιας και οι Βαυαροί έστελναν συνέχεια την μπάλα στα δεξιά, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Η Ίντερ κατέκτησε το τρόπαιο χάρη σε δύο γκολ ενός εξαιρετικά χαρισματικού παίχτη, του Ντιέγκο Μιλίτο, χάρη στην υπομονή της, χάρη στο Μουρίνιο κι αν θέλετε, χάρη και στη Μπάγερν.

Γιατί οι Γερμανοί δεν άλλαξαν καθόλου το παιχνίδι τους, αν και από ένα σημείο κι έπειτα ήταν στον αγωνιστικό χώρο και ο Κλόζε, ο οποίος μπορεί να πετάξει την μπάλα στα δίχτυα για πλάκα. Η Ίντερ, όσον αφορά τον αμυντικό τομέα, ήταν καταπληκτικά στημένη, με 5-6 παίχτες παράλληλα με την εστία, απ' τους οποίους οι δύο έπεφταν πάνω στον Ρόμπεν και τον εμπόδιζαν να σουτάρει ή να δώσει την μπάλα. Για την επίθεση και το κέντρο της Ίντερ τι να πει κανείς, όταν η ομάδα έχει Καμπιάσο, Σνάιντερ, Ετό και Μιλίτο...

Ο Ζανέτι στο 700ό παιχνίδι του με τη φανέλα των "νερατζούρι" γεύτηκε τη μεγαλύτερη χαρά της ζωής του, ίσως δικαιούται αυτό το τρόπαιο περισσότερο από τον καθένα। Εδώ και πάρα πολλά χρόνια αγωνίζεται με πάθος, αγωνίζεται με δύναμη, αγωνίζεται για τη φανέλα που φορά. Και έχοντας ζήσει πολλά από τα "πέτρινα" χρόνια της Ίντερ στην Ιταλία και επειδή παίζει ασταμάτητα κι ας έχει φτάσει 36 χρονών, για εμένα αξίζει αυτό το κύπελλο περισσότερο από κάθε άλλον. Ίσως ο μόνος που να τον συναγωνίζεται επάξια είναι ο Μάσιμο Μοράτι, ο ιδιοκτήτης τής ομάδας, ο οποίος "απέδειξε" στον πατέρα του ότι μπορεί κι ο ίδιος να φέρει ευρωπαϊκά τρόπαια στο Μιλάνο.

Γιορτές και πανηγύρια στο Μιλάνο, ακόμη και τις 5 το πρωί, όταν η Ίντερ επέστρεψε στην Ιταλία και προσγειώθηκε στο Μαλπένσα. Στις 6, περίπου, οι παίχτες μπήκαν στο Μεάτσα και γνώρισαν την αποθέωση από περισσότερους από 50.000 φιλάθλους. Λογικό, όταν περιμένεις 45 χρόνια για αυτόν τον τίλο...

Ο Μουρίνιο παρέμεινε στη Μαδρίτη και δε γύρισε, κάτι που όλοι απέδωσαν στο ότι είναι ο νέος προπονητής της Ρεάλ. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς το κάνει αυτό. Για την Πόρτο το καταλαβαίνω, πήρε δύο ευρωπαϊκά τρόπαια και δε θα γινόταν να υπερασπιστεί τον τίτλο. Η Ίντερ, όμως, μπορεί άνετα να το πράξει. Στην τελική, ας συμφωνούσε με τη Ρεάλ σε κάποια χρόνια. Προσωπικά, θεωρώ ότι "πουλάει" κατά κάποιον τρόπο την Ίντερ με τη συμπεριφορά του, όμως αυτό θα μπορώ να το πω αφού ανακοινωθεί επίσημα η αλλαγή στέγης...

Έτσι γράφτηκε η ιστορία. Με την Ίντερ να σηκώνει το τρίτο Κύπελλο Ευρώπης Πρωταθλητριών Ομάδων, πείτε το και Τσάμπιονς Λιγκ, να ξεπερνά τις δύο κατακτήσεις της Γιουβέντους και να ισοφαρίζει αυτές των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μπαρτσελόνα. Στην Ιταλία, με το 18ο πρωτάθλημα που κατέκτησε, ξεπέρασε τα 17 της Μίλαν. Μακροπρόθεσμοι στόχοι, να ξεπεράσει τα 27 πρωταθλήματα της Γιουβέντους και τα 7 πρωταθλητριών της Μίλαν. Δύσκολο, αλλά όταν υπάρχει τέτοιο υλικό στην ίδια και τέτοια μετριότητα σε Μίλαν και Γιούβε, όλα γίνονται.

Έχουμε μπροστά μας κάτι λιγότερο από τρεις εβδομάδες ξεκούρασης. Γιατί στις 11 Ιουνίου ξεκινάει το Παγκόσμιο Κύπελλο και δεν επιτρέπεται να μην το δείτε...

ΠΡΟΣ TRIPLE CROWN, ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ...

Και να που τελικά φτάσαμε στις 22 τού Μάη. Ημέρα του τελικού τού Τσάμπιονς Λιγκ, για πρώτη φορά Σάββατο, στον οποίο θα αναμετρηθούν η Ίντερ τού Μουρίνιο και η Μπάγερν Μονάχου τού Βαν Χάαλ.

Έξι κύπελλα πρωταθλητριών θα αναμετρηθούν απόψε, δύο από πλευράς Ίντερ και τέσσερα από πλευράς Μπάγερν. Εκτός των κατακτήσεων, η Ίντερ έχει και δύο χαμένους τελικούς (το 1967 απέναντι στη Σέλτικ και το 1972 απέναντι στον Άγιαξ), ενώ η Μπάγερν μετρά τρεις χαμένους τελικούς (το 1982 απέναντι στην Άστον Βίλα, το 1987 απέναντι στην Πόρτο και το 1999 απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Οπότε, πέμπτος τελικός για την Ίντερ και όγδοος για την Μπάγερν.

Την ευκαιρία να ισοφαρίσει τις κατακτήσεις της Γιουνάιτεντ και της Μπαρτσελόνα έχει η Ίντερ, καθώς και οι δύο έχουν από τρία τρόπαια. Από την άλλη, η Μπάγερν μπορεί να ξεπεράσει τα τέσσερα τρόπαια τού Άγιαξ και να ισοφαρίσει τα πέντε τρόπαια που έχει η Λίβερπουλ, κάτι που θα της δώσει το δικαίωμα να κρατήσει το αυθεντικό κύπελλο. Όλα όσα διαδραματιστούν στο Μπερναμπέου, έχουμε τη δυνατότητα να τα παρακολουθήσουμε μέσω της ΝΕΤ. Ναι, καλά καταλάβατε. Θα... "απολαύσουμε" για πολλοστή φορά σε τελικό τις φιλοσοφίες τού Βερνίκου, τού Κατσαρού ή οποιουδήποτε άλλου βρεθεί στη θέση τού σχολιαστή. Να μην ξεχνάμε, βέβαια, και το ότι ο τελικός θα μεταδοθεί και ραδιοφωνικά. Αυτό σημαίνει ότι όσοι επιθυμούν, μπορούν να συντονιστούν π.χ. στον Nova ΣΠΟΡ FM 94,6 και να ακούσουν τον τελικό σε μετάδοση τού Χρήστου Σωτηρακόπουλου και σχολιασμό από Γιώργο Μαζιά και Ντάρκο Κοβάσεβιτς.

Η νικήτρια ομάδα τού αποψινού τελικού θα κάνει triple crown, καθώς αμφότερες η Ίντερ και η Μπάγερν έχουν κατακτήσει και το πρωτάθλημα και το κύπελλο στη χώρα τους. Μάλιστα, θα είναι η πρώτη φορά για όποια ομάδα κι αν το καταφέρει, άρα είναι ένας λόγος παραπάνω για μεγαλύτερη προσπάθεια.

Ο Ζανέτι θα συμπληρώσει 700 παιχνίδια με τη φανέλα της Ίντερ σε όλες τις διοργανώσεις, αν όλα κυλήσουν ομαλά και αγωνιστεί. Η λογική λέει ότι θα ξεκινήσει κιόλας. Ο Αργεντίνος έχει επιδείξει τρομακτική συνέπεια τα τελευταία χρόνια κι είναι πάντα παρών στις αγωνιστικές του υποχρεώσεις.

Αυτός ο τελικός τού Τσάμπιονς Λιγκ θα είναι ο τέταρτος που λαμβάνει μέρος στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, μιας και εκεί έγιναν οι τελικοί τού 1957, του 1969 και τού 1980. Το 1957 η Φιορεντίνα ηττήθηκε, όμως το 1969 η Μίλαν κέρδισε 4-1 τον Άγιαξ. Άρα, οι ιταλικές ομάδες μετρούν μία νίκη και μία ήττα σε τελικούς στο Μπερναμπέου. Το 1980 η Νόττιγχαμ τού Μπράιν Κλαφ επικράτησε τού Αμβούργου με 1-0. Μπορούμε, πάντως, να αναφερθούμε και στον τελικό τού παγκοσμίου κυπέλλου μεταξύ της Ιταλίας και της Δυτ. Γερμανίας το 1982, ο οποίος έγινε επίσης στο Μπερναμπέου. Η ιστορία είναι γνωστή, οι Ιταλοί πήραν το τρίτο τους παγκόσμιο κύπελλο εκείνη την ημέρα...

Πριν τον περσινό τελικό έγραψα ότι όλοι θέλουμε να δούμε ένα ωραίο ματς κλπ. Φέτος θα γράψω μόνο ότι δε θέλω να δω ματς σκοπιμότητας κι απ' τους δύο, γιατί έχουν μία ιδιαίτερη έφεση σε περίεργες αγωνιστικές τακτικές. Ας αφήσουν να παιχτεί μπάλα, μπας και δούμε τίποτα. Γιατί πέρσι, με βάση τα ονόματα που υπήρχαν στον τελικό, ο τελικός ήταν απογοητευτικός.

Λίγες ώρες έμειναν ως τον τελικό, πού θα πάνε... Θα περάσουν...

ΠΑΡΤΕ ΠΙΤΣΕΣ-ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ, ΤΟΝΟΥΣ ΜΠΥΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ!!!

Γιατί, αν και παραφερόμαστε όλοι αρκετά συχνά, σε κάτι τέτοια γεγονότα καταλαβαίνουμε ότι, ναι διάολε, είναι γιορτή. Υπάρχει για να μας κάνει χαρούμενους!

Η συνέχεια επί της οθόνης...

ΝΕΤ , 21:45 , F.C. BAYERN MUNICH - F.C. INTERNAZIONALE MILANO

ΕΙΣΤΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΜΑΛΑΚΕΣ...

ΚΑΘΕ μέρα, ΟΛΗ μέρα, ΚΑΘΕ νύχτα, ΟΛΗ νύχτα... Ακούμε για την πουτάνα την οικονομία! Και πάτε και βάζετε θέμα στην έκθεση την... αυτομόρφωση! Ξεφτίλες, ρεζίληδες, μαλάκες! Τέτοια έκθεση να τη βάλετε στη βουλή, να τη γράψουν οι 300 σκουπιδοφάγοι. Κι άμα ξέρουν τον όρο, εμένα να με χέσετε.

Ωραία αντιμετώπιση έχετε απέναντι σ' όσους δίνουν πανελλαδικές, σούπερ θέμα βρήκατε πάλι. Στην τελική, βάλτε κάτι σχετικό με την τρομοκρατία ή τίποτα τέτοιο, μετά τα όσα διαδραματίστηκαν φέτος με τους ηλίθιους. Αλλά πείτε μου τι σχέση έχει η αυτομόρφωση. Δεν μπορείτε να μου πείτε, βάζετε μαλακίες έτσι αναίσθητα!

Και σιγά την έκθεση ρε! Αντιγραφή επικόλληση 20 ιδέες ενός κωλοφυλλαδίου, μαζί με 3ο διαρθρωτικές και ορισμένα συγκεκριμένα ρήματα. Ουυυυυυ, τρομερή.... "έκφραση", τρομερός "γραπτός λόγος". Εάν θέλετε να βλέπετε γραπτό λόγο και έκφραση, αλλά κυρίως ιδέες και απόψεις, κοιτάξτε αλλού. Σε ιστολόγια, σε ιστοσελίδες, σε τετράδια, σε ημερολόγια... Αλλά μην προβάλλετε την έκθεση ως μάθημα στο οποίο τα παιδιά εκφράζονται, μόνο αυτό δε γίνεται. Όταν ο σκοπός σου είναι να γράφεις κοινώς αποδεκτά πράματα και όχι αυτά που κουβαλάει η κεφάλα σου, δεν είναι έκφραση. Τουλάχιστον για μένα, για άλλους ίσως είναι. Για εμένα είναι μαλακία.

ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΟΤΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ.

Ο φετινός ΠΑΟΚ έβαλε τα γυαλιά στον Ολυμπιακό δύο φορές μέσα στο Καραϊσκάκη και κέρδισε τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό στην Τούμπα. Αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για πολλές ομάδες, ίσως και για περισσότερες. Και κατά τη γνώμη, βρίσκεται απόλυτα δίκαια στην κορυφή των πλέι οφ.

Κατά καιρούς ακούμε διάφορους να ισχυρίζονται πως είναι υπέρ της καλής μπάλας και όχι υπέρ του παιχνιδιού σκοπιμότητας. Δε νομίζω, εξάλλου, να προτιμά κανείς να βλέπει κατενάτσιο αντί για επιθετικό ποδόσφαιρο ή τίποτα παρόμοιο. Όμως, η σκοπιμότητα είναι αυτή που τελικά επικρατεί. Αυτή χαρίζει τίτλους και διακρίσεις και σπανιότερα το θέαμα. Το ιδανικό είναι να συνδυάζεται το θέαμα με την αποτελεσματικότητα, αλλά στις μέρες μας κάτι τέτοιο δεν συναντάται και συχνά.

Κάποτε κατηγόρησαν αρκετοί τη Μίλαν για αντιποδόσφαιρο σε ορισμένα ματς. Απολογισμός: 7 κύπελλα πρωταθλητριών. Η Ίντερ τού Ερέρα αποτελεί τον ορισμό τού κατενάτσιο, κατέκτησε όμως κι αυτή 2 κύπελλα πρωταθλητριών, συνεχόμενα κιόλας, κάτι που καμία άλλη Ίντερ δεν κατάφερε. Η τωρινή Ίντερ τού Μουρίνιο προκρίθηκε στον τελικό τού Τσάμπιονς Λιγκ. Αρκετά συνέβαλε σε αυτό το 3-1 τού πρώτου αγώνα στην Ιταλία, σίγουρα όμως και το 10-0-0 που έπαιξε στο Καμπ Νου. Έπαιξε για κάτι παραπάνω από 90 λεπτά φουλ άμυνα και κατάφερε να πάρει αυτό που ήθελε, αν και έχασε με 1-0.

Και καλά να λέμε για μεγέθη όπως η Ίντερ και η Μίλαν (κι άλλες πολλές), εδώ όμως αναφερόμαστε σε μία ελληνική ομάδα. Αναλογικά, η επιτυχία τού ΠΑΟΚ είναι τεράστια. Η σταθερότητα αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα, όπως επίσης και η υπομονή και η επιμονή στο παιχνίδι του. Από τα λίγα ματς τα οποία παρακολούθησα φέτος, σχεδόν σε κανέναν δε μου άρεσε το θέαμα που προσέφερε. Τελικά, όμως, τα κατάφερε! Εάν ο Ολυμπιακός έπαιζε με σκοπιμότητα φέτος και κατακτούσε το πρωτάθλημα ή κατοχύρωνε την πρώτη θέση στα πλέι οφ, σίγουρα πολλοί θα γκρίνιαζαν ότι δεν παίζει μπάλα. Αλλά ξέρουμε όλοι πολύ καλά, ότι οι ίδιοι είναι που βγαίνουν τώρα στα ραδιόφωνα και γκρινιάζουν με τις ώρες για την άθλια εικόνα τής ομάδας. Και ΣΙΓΟΥΡΑ, θα προτιμούσαν ένα πρωτάθλημα με μέτρια μπάλα, παρά τη 2η ή 3η θέση με καλή μπάλα. Πικρή η αλήθεια...

Αποφασίστε, επιτέλους, τι θέλετε। Προτιμάτε το θέαμα παράλληλα με πιθανή αποτελεσματικότητα, ή την σκοπιμότητα με σαφώς μεγαλύτερα ποσοστά αποτελεσματικότητας; Ό,τι κι αν διαλέξετε, η πρώτη γκέλα ή η πρώτη άσχημη εμφάνιση τής ομάδας θα σας οδηγήσει στο άλλο άκρο. Αν όχι όλους σας, τότε ας πούμε 8 στους 10. Οπότε, συγχαρείτε όσους πέτυχαν και παραμερίστε λιγάκι το πώς και το γιατί.

Συνοπτικά, ο ΠΑΟΚ φέτος επιβεβαίωσε ότι το ποδόσφαιρο είναι σαν το φαγητό. Μας αρέσουν τα βλαβερά φαγητά, όμως ξέρουμε ότι άλλα είναι αυτά τα οποία μας ωφελούν. Μας αρέσει το θέαμα, αλλά ξέρουμε ότι πάνω απ' όλα μένουν στο μυαλό μας οι διακρίσεις και οι τίτλοι. Τώρα, το αν γίνεται να συνδυάσουμε την καλή μπάλα με την αποτελεσματικότητα (σα να λέμε την πίτσα με την υγεία), ε... αυτό θα ήταν το ιδανικό! Αλλά επειδή αυτό δε συμβαίνει σχεδόν ποτέ (π.χ. πίτσα βετζετέριαν χαχα), ας διαλέξουμε τι θέλουμε. Μπορεί να λέμε προς τα έξω ότι θέλουμε το θέαμα, όμως στο τέλος καταλήγουμε στους τίτλους. Αν μπορεί κάποιος να μείνει πιστός στην άποψή του, ακόμη κι αν έρθει τούμπα ο κόσμος, τότε αυτός είναι ο μεγάλος μάγκας

ΤΕΤΑΡΤΗ 12 ΜΑΪΟΥ: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ EUROPA LEAGUE.

Και να που τελικά στο πρώτο μεγάλο ευρωπαϊκό ραντεβού τής χρονιάς, δε φιγουράρει ούτε ένα από τα δυνατά ονόματα. Τι κι αν στη διοργάνωση αγωνίστηκαν ομάδες όπως η Γιουβέντους, ο Άγιαξ και η Λίβερπουλ, στον τελικό θα παίξουν η Φούλαμ και η Ατλέτικο Μαδρίτης. Η Νόρντμπανκ αρίνα ετοιμάζεται πυρετωδώς για να φιλοξενήσει τον πρώτο τελικό στην ιστορία τού Europa League, σε ένα αγώνα που ίσως προσφέρει πολλά.

Κι αυτό διότι δεν υπάρχει λόγος για καμία απ' τις δύο ομάδες να μείνει πίσω. Η Ατλέτικο μπορεί να κοιμάται για πολλή ώρα και ξαφνικά να πετάξει φωτιές, κάτι που δε θα ήταν ό,τι καλύτερο για τη Φούλαμ. Αυτή, από την άλλη, είναι αγγλική ομάδα και αυτό λέει πολλά. Οπότε, ας ελπίσουμε ότι το παιχνίδι θα είναι από την αρχή ως το τέλος ανοιχτό και το σκορ θα κυμανθεί σε μεγάλα επίπεδα. Ευκαιρία και πρόφαση να βουτήξουμε μερικές κάσες με μπύρες και να απολαύσουμε τον αγώνα.

Τα φώτα μάλλον θα πέσουν πάνω στον Αγκουέρο. Ο γαμπρός τού Ντιέγκο δύσκολα θα παραμείνει στην ομάδα τής Μαδρίτης και την επόμενη σεζόν, άσχετα από το αποτέλεσμα τού τελικού. Να δούμε πώς θα τα πάει αυτή η φορά η συνεργασία τού Αργεντίνου με τον Φορλάν, οι οποίοι αποτέλεσαν ένα από τα πιο παραγωγικά επιθετικά δίδυμα για τη σεζόν 2008-2009. Σημαντικό ρόλο θα παίξουν, όπως σε κάθε τελικό, οι στημένες φάσεις, στις οποίες θεωρώ ότι η Ατλέτικο είναι εξαιρετική. Από την άλλη, η Φούλαμ υπολογίζει περισσότερο στην ομαδική προσπάθεια παρά στις ατομικές ενέργειες, αν και έχει στο ενεργητικό της ποδοσφαιριστές όπως ο Νταφ, ο Μέρφι, ο Ντέιβις και ο Ζαμόρα.

Τετάρτη, βράδυ, λοιπόν τα σπουδαία. Η συνέχεια επί της οθόνης...

ΑΦΗΣΤΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ, ΠΙΑΣΤΕ ΦΡΑΠΕΔΕΣ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΤΕ ΠΑΡΑΛΙΑ!

Πήγε στη Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβρη κι έχασε 1-0 από τον Άρη. Δεν μπόρεσε να κερδίσει τον Ηρακλή, ξαναπήγε στο Βικελίδης τον Απρίλιο και έχασε 2-0. Και τέλος, ξαναπήγε στην Τούμπα τον Μάιο και ηττήθηκε 1-0. Και ρωτώ, λοιπόν, γιατί να έρθει δεύτερος ο Ολυμπιακός;

Σας έχει πιάσει πολλούς μία μανία με το συγκεκριμένο θέμα, οι οπαδοί και των τριών υπολοίπων ομάδων δεν κάνουν έτσι. Είναι πολύ πιο ψύχραιμοι. Κι έστω ότι ο Ολυμπιακός καταφέρνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να τερματίσει στην κορυφή των πλέι οφ. Θα παίξει προκριματικά. Ποιος εγγυάται ότι θα φέρει εις πέρας την αποστολή του; Μάλλον θα αποτύχει να πάει στους ομίλους. Αν δει κανείς τα ονόματα που φιγουράρουν στις φάσεις των προκριματικών, θα καταλάβει τι εννοώ.

Είναι λογικό να θέλουν όλοι οι Ολυμπιακοί να περάσει οι ομάδα στους -κυριολεκτικά- χρυσοφόρους ομίλους τού Τσάμπιονς Λιγκ, τα έσοδα είναι τεράστια. Αλλά το έργο όποιας ομάδας πάει στα προκριματικά χαρακτηρίζεται ως κάτι παραπάνω από δύσκολο. Γιατί να μην πάει ο ΠΑΟΚ ή η ΑΕΚ, που έχουν εξίσου οικονομικά προβλήματα; Γιατί να μην πάει ο Άρης, ο οποίος εμφανίζεται συνεχώς μαχητικός; Κι επιτέλους, ας σταματήσει η καραμέλα "να φύγουν όλοι εδώ και τώρα" και τέτοια πράματα. Γιατί αν όντως συμβεί κάτι τέτοιο, μετά που θα έρθουν άγνωστοι λόγω έλλειψης χρημάτων, όλοι θα γυρίσετε να λέτε να φέρουν πίσω τους παλιούς και λοιπά.

Όλες οι ομάδες κάποτε έχουν καλές φουρνιές και αποδοτικούς παίχτες, άλλες φορές όχι. Δεν γίνεται να τα 'χεις όλα. Δείτε την Μπαρτσελόνα, αυτήν την ποδοσφαιρική μηχανή με παιχταράδες σε όλες, ανεξαιρέτως, τις θέσεις. Έχασε το κύπελλο Ισπανίας, αποκλείστηκε από το Τσάμπιονς Λιγκ στα ημιτελικά και της έμεινε το πρωτάθλημα, ενώ την προηγούμενη σεζόν κατέκτησε 6 τίτλους! Δε χρειάζεται να τρελαίνεται κανείς όταν η χρονιά είναι αποτυχημένη, όταν για μερικά χρόνια δεν υπάρχει πρόοδος ή βελτίωση. Είναι απόλυτα φυσικό.

Το κακό, αυτό για το οποίο επιβάλλεται να γκρινιάζει ένας οπαδός, είναι η έλλειψη προσπάθειας και οράματος. Κι αυτό θεωρώ ότι απουσιάζει από πολλούς συλλόγους, ελληνικούς και μη. Τρανταχτό παράδειγμα, κατ' εμέ, η Λίβερπουλ. Έχει την απόλυτη συμπαράσταση τού κόσμου κι οι Αμερικανοί δεν άλλαξαν μυαλά μέχρι πρόσφατα. Και εν τέλει, έβαλαν στο πόστο τού προέδρου έναν οπαδό τής... Τσέλσι! Ακόμη ένα γερό παράδειγμα είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οι Γκλέιζερ αρνούνται προσφορές δισεκατομμυρίων για πώληση τής ομάδας, γιατί δεν ενδιαφέρονται για αυτήν, αλλά για την τσέπη τους.

Γι' αυτό, λοιπόν, αφήστε τις ομάδες σας ήσυχες για κάποιο χρονικό διάστημα. Μπορείτε να γκρινιάζετε τους 9 μήνες που αφορούν καθαρά την ποδοσφαιρική σεζόν, αφήστε τες 3 μήνες να ξεκουραστούν, να ηρεμήσουν και να οραματιστούν. Εξάλλου, όλοι δικαιούνται να χαρούν ένα καλοκαίρι... Αφήστε, επιτέλους, για λίγο τα ποδοσφαιρικά και πιάστε φραπέδες και πηγαίντε παραλία!

ΤΕΛΙΚΑ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ;

"Πιάσε μια απ' τα ίδια", "πιάσε άλλο ένα γύρο", "φέρε μία γύρα ακόμη". Σε μερικούς οι φράσεις αυτές θυμίζουν ατάκες που ακούγονται σε ταβέρνες, μπαροκλάμπ, καφετέριες. Εμένα, πάλι, έχουν αρχίσει και μου θυμίζουν την καθημερινότητα και το συνηθισμένο.

Και ναι, αναφέρομαι στα γεγονότα τής Τετάρτης, 5 τού Μάη, που τόσο πολύ σχολιάστηκαν. Και αν εξαιρέσει κανείς τούς 3 νεκρούς και δει τα υπόλοιπα γεγονότα, ίσως απορήσει κι αυτός γιατί ασχολούμαστε τόσο πολύ, ενώ έγιναν όσο γίνονται πάντα.

Πάντα υπάρχει κόσμος που διαμαρτύρεται, που κατεβαίνει με ειρηνικές διαθέσεις, απλά για να ακουστεί. Πάντα υπάρχει ο ηλίθιος κόσμος που δε διαμαρτύρεται, που κατεβαίνει με αρνητικές προθέσεις. Γιατί είναι αναμφισβήτητο ότι το να τα κάνεις λαμπόγυαλο ΔΕΝ είναι τρόπος διαμαρτυρίας. Πάντα τα Μ.Μ.Ε. αποκαλούν τους ταραξίες "αναρχικούς", πάντα η αριστερά κατηγορεί τη δεξιά για προβοκάτσια και η δεξιά την αριστερά για χίλια δυο. Και πάντα, μα πάντα, νιώθουμε ένα έντονο πρήξιμο στα καμπανέλια μας από όλες τις παπαρολογίες στα παράθυρα.

Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια που χαρακτηρίζονται έντονα και από την ανάπτυξη των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης (π.χ. φάτσαμπουκ), θα διαβάζουμε τα ίδια. Οι μισοί θα γράφουν "γαμώ τους αναρχικούς" και θα κατεβάζουν χριστοκάντηλα κι οι άλλοι μισοί θα λένε "γαμώ τους μπάτσους/την αστυνομία" και θα κατεβάζουν κι αυτοί καντήλια. Δηλαδή, έλεος! Μετά, βέβαια, τα ίδια άτομα κατηγορούν των κομμάτων τα παιδιά, ότι ασχολούνται μονίμως με το κόμμα, ότι δε βλέπουν μπροστά τους και άλλα τέτοια. Ενώ εσείς βλέπετε, ε; Που ό,τι κι αν γίνει, θα λέτε "γαμώ" και μετά ή θα γράφετε "τους αναρχικούς" ή "τους μπάτσους". Αυτό, δηλαδή, εμείς να μην το λογίζουμε ως κόλλημα; Κι έστω ότι δεν το θεωρούμε κόλλημα, τι το θεωρούμε τότε;

Πώς γίνεται πάντα αυτές οι "μικρές ομάδες κουκουλοφόρων" να διαλύουν τα πάντα; Κι όταν κάνουν πορεία 500 άτομα να το καταλάβω, ήταν αυτοί 200-300 και τα σπάσανε. Αλλά με 100.000 κόσμο και παραπάνω στους δρόμους, γίνεται να τα διαλύσουν τα πάντα άτομα που δεν φτάνουν ούτε το 1/100; Και ας αφήσουμε τα της αστυνομίας. Μερικοί είναι άχρηστοι, μερικοί δεν προλαβαίνουν να ασχολούνται με δέκα πράματα ταυτόχρονα και σίγουρα το προσωπικό είναι ανεπαρκές. Οι αστυνομικοί πρέπει να φάνε κλωτσιές, να ρίξουν δακρυγόνα, να αποκρούσουν τις πέτρες, να.... Ε, δε γίνεται να κυνηγάνε ταυτόχρονα και τους μαλάκες. Εσείς, όμως, που κατεβαίνετε για να στηρίξετε τους εαυτούς σας, γιατί τους αφήνετε; Πώς γίνεται αυτό;

Δε θα πω τα γνωστά, "πιάστε τους - σαπίστε τους - σκοτώστε τους". Μαζέψτε τους και κρατήστε τους κάπου και μετά θα τους συλλάβουν αυτοί που πρέπει. Ρωτήστε τους, κιόλας, για τις θεωρίες τής αναρχίας κι άμα σας τα απαντήσουν όπως πρέπει, σας πληρώνω όλους χιλιάρικα. Όχι ότι εγώ τις ξέρω, ελπίζω να καταλάβατε γιατί το έγραψα.

Τέλος, ας ασχοληθώ με μία δήλωση που, με το που ειπώθηκε, μπήκε στο πάνθεον των βλακειών μέσα στο μυαλό μου. Ο κυρ Τσίπρας δήλωσε πως τα χρέη δημιουργήθηκαν από τις λαμογιές, τις μίζες και... τους Ολυμπιακούς Αγώνες! Άμα τον βρίσω στις επόμενες 20 σειρές θα έχω άδικο και θα 'μαι και κακός, οπότε το αφήνω. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, λοιπόν, κόστισαν κοντά 20 δισεκατομμύρια. Το 2008, η ίδια διοργάνωση που έγινε στην Κίνα, κόστισε 40 δισεκατομμύρια. Δεν αρνείται κανείς ότι το ποσό είναι μεγάλο. Αλλά όταν χρωστάς κοντά 300 δισεκατομμύρια, δε νομίζω να σε πειράζουν τα 20 δισεκατομμύρια που δόθηκαν για ένα τόσο σπουδαίο και ΤΙΜΗΤΙΚΟ γεγονός, όπως οι Ο.Α. Είχαμε και έσοδα, αλλά αυτά οι πολιτικοί τα ξεχνούν όταν θέλουν να παρουσιαστούν ιδεολόγοι και έξυπνοι.

Φταίει κανείς από τους "απλούς" πολίτες, όπως τους αποκαλείτε, που σχεδόν όλα τα Ολυμπιακά Έργα παραμένουν παραμελημένα και αχρησιμοποίητα; Τόσα κέρατα χτίστηκαν, γιατί να μην είναι μόνιμα διαθέσιμα για χρήση και γιατί να μην χρησιμοποιούνται κιόλας; Εάν ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ είχαν γήπεδο, ακόμη και το Ολυμπιακό Στάδιο δε θα χρησίμευε σχεδόν πουθενά. Άντε για λίγο στίβο, 1-2 φορές τη χρονιά και για καμιά συναυλία. Ε, και για έναν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ κάθε 15 χρόνια. Το κλειστό τού μπάσκετ μια απ' τα ίδια, αν ο ΠΑΟ είχε χτίσει την μπασκετική του έδρα. Πόσα δισεκατομμύρια ευρώ πάνε χαμένα από όλα αυτά; Έχουν περάσει κοντά 6 χρόνια από την Ολυμπιάδα τής Αθήνας και τώρα θυμήθηκαν τα έξοδα για την τεράστια αυτή γιορτή. Που μακάρι να 'χαμε 100 δισεκατομμύρια χρέη από Ολυμπιάδα, για να την κάναμε 10 φορές καλύτερη, αλλά να ήταν από εκεί και όχι από αλλού!

Φτάσαμε σε σημείο να ενοχλούν (φαινομενικά, φυσικά) ακόμα και αυτά. Και πού είμαστε ακόμα... Να πάνε μερικοί στην Αγγλία, να μιλήσουν με την F.A. για το Γουέμπλεϋ και την υπό κατασκευή Wembley City. Να ρωτήσουν γενικότερα για τα χρήματα που χρωστούν οι Εγγλέζοι για αυτόν το ναό τού ποδοσφαίρου και πόσα θα χρωστούν μετά την Ολυμπιάδα τους. Μετά, όμως, να δουν και πώς είναι κατά κει τα μέρη και ο τρόπος ζωής. Να δουν ότι υπάρχει πράσινο, δεν υπάρχει βρωμιά στους δρόμους, υπάρχει σεβασμός προς τους τουρίστες και ότι υπάρχει και πάμπολοι μετανάστες.

Ας αλλάξουμε, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, πρότυπα και ινδάλματα. Να μην κυνηγάμε το "ελληνικό" όνειρο τής σύνταξης, γιατί πρώτον δεν είναι πια όνειρο αλλά εφιάλτης και, δεύτερον, δεν αξίζει. Αν περιμένουμε να ζήσουμε από τα 70 σας μέχρι να πεθάνουμε, ποια η ουσία; Ας προτιμήσουμε να ζήσουμε από τα 18 ως τα 70 μας, σίγουρα δε θα ζήσουμε 52 χρόνια αφού συνταξιοδοτηθούμε, από τα 70 ως τα 122 δηλαδή!

Η Ελλάδα δε διώχνει τα (νέα) παιδιά της. Προσωπικά, τόσα χρόνια αυτό ακριβώς ακούω και δε θέλω καν να φανταστώ πόσα χρόνια το ακούνε οι μεγαλύτεροι. Ανέκαθεν στο εξωτερικό το βιοτικό επίπεδο ήταν πολύ ανώτερο. Απλά, υπήρχαν λιγότερα περιθώρια χαλαρότητας. Ειδικά, όμως, μετά τις πρόσφατες ομορφιές, το εξωτερικό μοιάζει όλο και περισσότερο προτιμότερη λύση. Το ίδιο συμβαίνει και με την επαρχία. Το βλέπω ως ευκαιρία προς... επαρχιοποίηση! Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Χαρά Χάσκα! Για να μπορέσει και η ίδια η Αθήνα να αναπνεύσει και πάνω απ' όλα, να μπορέσουν οι ίδιοι οι άνθρωποι να αναπνεύσουν. Όσο υπάρχει μυαλό, δεν πρέπει να υπάρχει φόβος και απαισιοδοξία. Στην τελική, το μυαλό γεννά ιδέες στον άνθρωπο. Οι ιδέες, όμως, δεν μπορούν ποτέ να γεννήσουν ένα μυαλό μέσα στο ανθρώπινο κεφάλι. Οπότε, σταματήστε να ασχολείστε με τις ηλίθιες ιδέες που ακούγονται δεξιά κι αριστερά κι ασχοληθείτε με το κεφάλι σας. Ε τι στο διάολο, ο Οδυσσέας χάρη στο μυαλό του κράτησε την ίδια γκόμενα τόσες δεκαετίες! Εμείς θα κολλήσουμε; ΟΧΙΙΙΙ!

ΔΕΝ ΕΠΑΙΞΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ, ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΤΩΝ 37 ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ΕΠΑΙΞΕΣ.

Λέτο, μπανάνα! Ωραία τα λέει στο προσωπικό του site ο Λέτο, ισχυρίζεται το εξής τρομερό: "Έπαιξα σε μία ομάδα τού Πειραιά". Όχι φιλαράκο, δεν έπαιξες σε μια ομάδα τού Πειραιά.

Έπαιξες στον Ολυμπιακό των 37 πρωταθλημάτων, όσων έχουν (εκτός απροόπτου) όλες οι υπόλοιπες ομάδες μαζί.

'Επαιξες στον Ολυμπιακό, ο οποίος φέτος κέρδισε... μία Αθηναϊκή ομάδα δύο φορές, 2-0 στο Καραϊσκάκη στις 29/11/2009 και 0-1 στο ΟΑΚΑ στις 21/3/2010.

Έπαιξες στον Ολυμπιακό, στον οποίο κατέκτησες τους πρώτους σου τίτλους κι αποθεώθηκες απ' τον κόσμο του (εγώ προσωπικά σ' έβριζα από το φιλικό με την Αλ Χιλάλ, έτσι για να το ξέρεις).

Έπαιξες στον Ολυμπιακό και πληρωνώσουν απ' τον μεγαλύτερο πρόεδρο που έχει περάσει από ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα, τον Σωκράτη Κόκκαλη.

Έπαιξες στον Ολυμπιακό, τον οποίο φέτος στο Καραϊσκάκη φοβήθηκες και μπήκες αλλαγή με τα χίλια ζόρια.

Έπαιξες στον Ολυμπιακό, ο οποίος -είτε σ' αρέσει είτε όχι- είναι μακράν καλύτερη ομάδα απ' τη δικιά σου Αθηναϊκή ομάδα.

Έπαιξες στον Ολυμπιακό, επειδή δεν μπορούσες να μείνεις και στην Αγγλία. Πάλι καλά για τη Λίβερπουλ δηλαδή.

Έπαιξες στον Ολυμπιακό και είχες την ευκαιρία να συνεργαστείς με τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, τον Ερνέστο Βαλβέρδε και να ρίξεις 5 γκολ στην Μπενφίκα και άλλα 4 στην Χέρτα.

Έπαιξες στον Ολυμπιακό, μαλάκα, όχι σε κάποια ομάδα τού Πειραιά. Γιατί προκαλείς τόσο πολύ; Εγώ, πάντως, σε προκαλώ να ζήσεις όλα τα παραπάνω και στην Αθηναϊκή ομάδα στην οποία αγωνίζεσαι. Άντε γεια.

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΔΙΑΝΥΕΙ ΟΝΤΩΣ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΝΕΟΤΗΤΑΣ.

Ο λόγος για τον Βασίλη. Τον ένα και μοναδικό Βασίλη, ο οποίος από το 1974 συντροφεύει τους πάντες. Έβγαλε νέο δίσκο στις 22 Μαρτίου, από τον οποίο έχω ακούσει πέντε τραγούδια. Και τα πέντε ήταν πάρα πολύ καλά, με το "το παιχνίδι παίζεται" και το "μαμά" να ξεχωρίζουν στα δικά μου αυτιά.

Ίσως ο Βασίλης να διανύει μία δεύτερη περίοδο νεότητας και μακάρι να συμβαίνει αυτό. Για μένα ο δίσκος "μετωπική" ήταν καλούτσικος, τα "βατόμουρα" μετριότατα ως κακά, το "ουράνια τόξα κυνηγώ" είχε μέσα 3-4 καλά κομμάτια, όμως τώρα ο νέος του δίσκος περιλαμβάνει εξαιρετικά κομμάτια. Περιμένω να ακούσω και το ντουέτο του με τον Δημήτρη Μητροπάνο, το οποίο εύχομαι να μην με απογοητεύσει, καθώς περίμενα χρόνια τη συγκεκριμένη συνεργασία.

Μάλιστα, στο ομώνυμο κομμάτι, η αρχή μού θυμίζει έντονα την αρχή από τα "χαιρετίσματα", με την κιθάρα και το πιάνο (συνθεσάιζερ στο αριστούργημα τού 1987 βέβαια). Όπως και να 'χει, ο ήχος του είναι νέος και με ξεκάθαρες κατευθύνσεις, χωρίς αυτά τα μείγματα των προηγούμενων δίσκων του.

Ίσως, λοιπόν, ο Βασιλάκης προσπαθεί να επιστρέψει εκεί που ήταν κάποτε. Πριν από 25 χρόνια. Μακάρι να το καταφέρει, εξάλλου κι εμείς το θέλουμε. Άσχετα από το αν θα τα καταφέρει ή όχι, το καλοκαιρί προμηνύεται για πολλοστή χρονιά να γίνει χαμός στις συναυλίες του. Η συνέχεια επί τής σκηνής...

ΑΝΤΣΕΛΟΤΙ vs ΜΟΥΡΙΝΙΟ vol. 2.

Στάμφορντ Μπριτζ, Τσέλσι εναντίον Ίντερ, ώρα 21:45, Mega Channel, Αντσελότι vs Μουρίνιο vol. 2. Μέρος δεύτερο, λοιπόν, σε άλλη μία πολύ μεγάλη ευρωπαϊκή μάχη. Μεγάλη όχι τόσο λόγω ιστορίας, καθώς θεωρώ την ιστορία τής Τσέλσι μικρή, αλλά λόγω χρημάτων, λόγω προπονητών, λόγω ρόστερ, λόγω αύρας, λόγω φόρμας.

Η Ίντερ κατάφερε στον πρώτο αγώνα να πάρει τη νίκη με σκορ 2-1 στο Μεάτσα, παίρνοντας ένα μικρό προβάδισμα ενόψει τής ρεβάνς. Η Τσέλσι, απ' την άλλη, στην έδρα της είναι παντοδύναμη και χρειάζεται μόνο ένα γκολ για να προκριθεί, με την προϋπόθεση ότι η εστία τού τερματοφύλακά της θα παραμείνει απαραβίαστη. Εάν έπρεπε να ποντάρω κάπου, θα πόνταρα στην Τσέλσι, αν και προσωπικά συμβουλεύω όσους στοιχηματίζουν, να μην παίξουν το παιχνίδι αυτό. Ενδιαφέρον θα έχει και το πώς θα αγωνιστούν απόψε οι επιθετικοί των δύο ομάδων, μιας και ο Ντρογκμπά τον τελευταίο καιρό είναι σε δαιμωνιώδη φόρμα, με τον Ετό να είναι απλά ο Ετό.

Λογικά, η Τσέλσι θα πιέσει για ένα γκολ νωρίς και έπειτα θα ρίξει τους ρυθμούς του παιχνιδιού ως την επανάληψη. Εκεί θα ξαναβάλει μπρος ώστε να πετύχει ένα δεύτερο γκολ, ώστε να είναι σίγουρη ότι δε θα αποκλειστεί (τουλάχιστον στην κανονική διάρκεια). Περιμένω την Τσέλσι να καταφέρει να βάλει νωρίς γκολ και έπειτα να ταμπουρωθεί στην άμυνα, ακριβώς όπως έκανε και στον περσινό ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα. Το πλήρωσε τότε, ίσως να το πληρώσει και σήμερα, ίσως όχι. Ελπίζω, μόνο, να μην πάρει αυτό το ρίσκο ο Αντσελότι, γιατί το ματς θα είναι μάπα και θα μας πάρει ο ύπνος. Εγώ θέλω ένα ματς "ζήτω τα παράλογα", όπως λέει κι ο Τερζής.

Η Ίντερ για μένα είναι αργή ομάδα, όμως μπορεί να παίξει στα ίσα την Τσέλσι και εντός και εκτός έδρας. Ο Μουρίνιο ποτέ δε μου φαινόταν συμπαθητική προσωπικότητα, όμως μερικές φορές οι τρέλες τού βγαίνουν. Όταν δεν του βγαίνουν, φταίει ο εκάστοτε διαιτητής ή επόπτης. Όταν του βγαίνουν, αρχίζει να διαλαλεί πως είναι ο κορυφαίος προπονητής στον κόσμο. Απόψε δε με ενδιαφέρει καθόλου αν θα περάσει ή όχι η Ίντερ, αλλά θέλω να δώσει οδηγίες στους παίχτες του για επιθετικό ποδόσφαιρο, για ποδόσφαιρο μη ιταλικό. Αν το κάνει, τότε θα τον συμπαθήσω λιγάκι.

Ο άλλος αγώνας τής βραδιάς, (21:45, Nova Sports 1) είναι το Σεβίλλη-ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Η Σεβίλλη είναι ξεκάθαρο φαβορί από την ημέρα τής κλήρωσης και με το 1-1 που απέσπασε στη Ρωσία, είναι ακόμη πιο κοντά στην πρόκριση. Αλλά επειδή ποτέ δεν ξέρεις, ας μη λέμε μεγάλα λόγια. Και σ' αυτό το ματς είμαι ουδέτερος, θέλω μονάχα καλή μπάλα.

Ες αύριον τα σπουδαία, με τον Ολυμπιακό να παίζει στη Γαλλία με την Μπορντώ και την Μπαρτσελόνα να υποδέχεται την Στουτγκάρδη στο Καμπ Νου. Τα πρώτα μας έληξαν 0-1 και 1-1 αντίστοιχα. Ο Ολυμπιακός αν αγωνιστεί όπως με τον ΠΑΣ κινδυνεύει να σπάσει το προσωπικό του ρεκόρ (7άρα από τη Γιουβέντους) αλλά και της Μπεσίκτας (8άρα από τη Λίβερπουλ) και να δεχτεί καμιά δεκαριά γκολ. Αν πάει σοβαρός, κανείς δεν ξέρει. Τέλος, όσον αφορά το Μπαρτσελόνα-Στουτγκάρδη, θα το έπαιζα στο στοίχημα και μάλιστα over. Αν καταφέρει η Μπάρτσα να μην περάσει απ' την Στουτγκάρδη, θα είναι πιο γελοία από κάθε άλλη εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης στην ιστορία. Αν σκεφτεί κανείς ποιοι παίχτες αποτελούν την Μπαρτσελόνα, θα καταλάβει άμεσα και το γιατί...

Ε ΟΧΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΤΕ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΑΙΧΤΑΡΑ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΑΜΠΑΛΟ...

Σαν πολύ ενασχόληση με τον Βύντρα έχει πέσει τελευταία. Μία το γκολ με την Σταντάρ στο 1-3, μία το γκολ που χάρισε το διπλό κόντρα στον Αστέρα, η συζήτηση περί ΠΑΟ συχνά περιλαμβάνει και τον Βύντρα.

Ο Βύντρα εδώ και χρόνια έχει ακούσει περισσότερα απ' τον καθένα. Όλοι τον ανεβάζατε άμπαλο, τον κατεβάζατε πιο άμπαλο. Τώρα τι συνέβη και βγήκατε όλοι στα ραδιόφωνα να τον αποθεώνετε, λέγοντας ότι ματώνει τη φανέλα, ότι είναι τιμή για τον Παναθηναϊκό που αγωνίζεται εκεί και ότι είναι καλός παίχτης; Πρέπει να μάθετε κάποτε να κρίνετε σωστά και να μη μιλάτε πολλοί, ώστε να μπορείτε να τα μπαλώνετε όποτε χρειάζεται.

Ο Βύντρα ανέκαθεν ήταν ένας φιλότιμος παίχτης, ένας φιλότιμος άμπαλος για την ακρίβεια. Το παιδί δεν ξέρει μπάλα, το παιδί έτυχε να αντιμετωπίσει έναν Ροναλντίνιο σε κάκιστη μέρα και είναι μέρος μίας ομάδας η οποία δε μερίμνησε να τον αντικαταστήσει, εφόσον έκρινε ότι δεν ήταν αρκετός. Ο Βύντρα είναι πολύ καλύτερος απ' όσο λένε και πολύ χειρότερος απ' όσο θα έπρεπε, ώστε να αγωνίζεται σε μία ομάδα τού μεγέθους τού Παναθηναϊκού. Μην βγαίνετε, όμως, να λέτε ότι είναι παιχταράς, επειδή έβαλε ένα γκολ το οποίο κατά 99% έδωσε το πρωτάθλημα στον Παναθηναϊκό. Είναι το λιγότερο υπερβολικό.

Να πάψει αυτή η εμμονή με μερικούς παίχτες, για να μπορούν να εργαστούν ανενόχλητοι και να δείξουν αν αξίζουν ή όχι. Δεν μπορεί ο κάθε παίχτης να ακούει 100 κολλημένους να τον κράζουν, ούτε όμως 100 να τον συγχαίρουν. Οι παίχτες πρέπει να δουλεύουν ανενόχλητοι. Γιατί σε τελική ανάλυση, αυτό δε βοηθάει σε καμία περίπτωση την ίδια την ομάδα.

ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΣΑΝ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΚΛΗΡΩΣΑΝ...

Κάνοντας μία σύντομη βόλτα στο γιουτιούμπ, για πολλοστή φορά μ' έπιασε το γνωστό δέος. Άνοιξα κατά τύχη ένα τραγούδι τού Μπιθικώτση κι αυτό έφτασε. Μετά άνοιξα άλλα αμέτρητα και ξεκίνησε η ανατριχίλα.

Ο Μπιθικώτσης δεν είναι ο μόνος, υπάρχουν κι άλλοι φυσικά. Απλά λόγω τής μεγάλης συνεργασίας του με τον Θεοδωράκη, το όνομά του περικλύεται από μία μυστηριώδη ανώτερη αύρα. Για εμένα ο μεγαλύτερος τραγουδιστής θα είναι πάντα ο Καζαντζίδης, όμως ο Μπιθικώτσης βγάζει κάτι διαφορετικό. Δεν μπορώ να το περιγράψω, αλλά αυτήν την αίσθηση έχω. Είναι πολλοί αυτοί που μας άφησαν αριστουργήματα, μεταξύ αυτών για παράδειγμα ο Βαμβακάρης κι ο Τσιτσάνης. Αριστουργήματα που μπορούν να κάνουν ένα έθνος να πάει μπροστά, αλλά δείχνουμε να μην το θέλουμε αυτό.

Τι μπορεί να περιγράψει καλύτερα την πολιτιστική κληρονομιά; Ίσως να είναι ο απόλυτος ορισμός. Όταν στους συντελεστές ενός τραγουδιού διαβάζει κανείς τα ονόματα τού Θεοδωράκη, τού Ελύτη, τού Μπιθικώτση ή άλλων μεγάλων, νιώθει απλά δέος. Τραγούδια με νόημα, τα οποία σήμερα απουσιάζουν. Τραγούδια με εκπληκτική μουσική και ενορχήστρωση, τα οποία έχουν εξαφανιστεί εδώ και χρόνια, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Τραγούδια με στίχο πραγματικό και γεμάτο δυναμισμό, κάτι που σήμερα μπορεί κανείς να βρει αν κοιτάξει χρόνια πίσω. Τραγούδια με ερμηνεία, τραγούδια με πάθος, τραγούδια που αποτελούν κατάθεση ψυχής. Καλά γι' αυτά δεν σχολιάζω, μια απ' τα ίδια.

Κι εμείς, λοιπόν, τα 'χουμε πετάξει στα σκουπίδια. Στο καλάθι των αχρήστων, βέβαια, σιγά μην κάναμε τον κόπο να τα ρίχναμε στην ανακύκλωση. Αυτοί οι τεράστιοι έφυγαν (οι περισσότεροι) απ' τη ζωή και άφησαν το έργο τους. Πού να 'ξεραν τι θα το κάναμε όταν φεύγανε... Έχουν πάει και γλεντάνε όλοι μαζί στους ουρανούς κι εμείς τρωγόμαστε μεταξύ μας, καλλιεργούμε τον εθνικισμό και μετά το παίζουμε αδικημένο κράτος. Αυτοί οι άνθρωποι μάς κληροδότησαν τα καλύτερα κι εμείς κάνουμε σαν να μας αποκλήρωσαν. Ντροπή μας, απλά ντροπή μας.

Τα παρακάτω βίντεο είναι ενδεικτικά. Ας κάτσουν όλοι να ακούνε Βανδή, Βίσση, Ρουβά και λοιπές μαλακίες. Σε μερικές δεκαετίες, όμως, στα παιδιά τους θα αναφέρουν τους παλιούς, όχι αυτούς τους σαχλαμάρες. Ε, τότε ίσως καταλάβουν...

Το γελαστό παιδί:


Ένα το χελιδόνι:


Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ:


Τέλος, δείτε την εικόνα τής ανάρτησης με τον Θεοδωράκη με σκυμμένο κεφάλι. Έτσι θα 'πρεπε να είναι σήμερα, αλλά ο άνθρωπος αυτός είναι πολύ μεγάλος. Είναι υπερήφανος και καλά κάνει. Εμείς, όμως, πρέπει να κυκλοφορούμε με σκυμμένο κεφάλι που δεν σεβαστήκαμε κανέναν αγώνα, καμία αξία, καμία ιδέα. Αν ο Θεοδωράκης δεν κυκλοφορεί με σκυμμένο κεφάλι, καλά κάνει. Αν, πάλι, βαδίζει με το κεφάλι σκυμμένο, το κάνει για να μπορεί να βλέπει εμάς που είμαστε ένα με το χώμα και πολύ μας είναι. Κατ' επέκταση, ό,τι και να κάνει, μπράβο του.

ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΣΠΑΤΑΛΙΣΕΙ.

Γιουβέντους το 1999, Τσέλσι το 2008 και Μπορντώ το 2010. Είναι οι τρεις ομάδες τις οποίες αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός σε τρεις πιο πρόσφατες προκρίσεις του στην επόμενη φάση μετά τους ομίλους στο UEFA Champions League. Πληροφοριακά, το 1999 μετά τους ομίλους ήταν η φάση των "8" κι ο Ολυμπιακός λόγω Κόντε, Ελευθερόπουλου και αέρα δεν έφτασε στις 4 καλύτερες ομάδες τής Ευρώπης.

ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ - ΦΑΣΗ ΤΩΝ "8" - ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1998-1999

Πρώτο ματς στο πανέμορφο Delle Alpi, όπου η Γιουβέντους επικράτησε με 2-1. Ο Ιντζάγκι κέρδισε σε προσωπική μονομαχία τον Ανατολάκη και με εκπληκτικό σουτ έστειλε τη μπάλα στη γωνία τού Ελευθερόπουλου. Ο Ολυμπιακός συνέχισε να μάχεται, όμως μετά μίλησε ο μαέστρος τής φιλαρμονικής. Ξεχώρισε ο παίχτης που ήταν συνώνυμος τής αρμονίας, τουλάχιστον για εμένα. Ο Ζινεντίν Ζιντάν έχοντας πλάτη τον Αμανατίδη, έπαιξε την μπάλα ανάμεσα στα πόδια του και γυρνώντας μοναδικά το κορμί του, έβγαλε την μπαλιά στον Κόντε κι εκείνος έκανε το 2-0. Ο αρχηγός τής Γιουβέντους (φορούσε το περιβραχιόνιο επειδή ο Ντελ Πιέρο ήταν απών λόγω τραυματισμού) έδωσε ξεκάθαρο προβάδισμα στην ομάδα του για την πρόκριση. Στο 95', όμως, ο Νινιάδης εκτέλεσε τον Φαν Ντερ Σααρ από τα 11 βήματα και με αυτό το εύστοχό του πέναλτυ έκανε το 2-1. Αυτό το γκολ αναπτέρωσε αμέσως τις ελπίδες τού Ολυμπιακού, γι' αυτό και πανηγυρίστηκε δεόντως.

Ρεβάνς σ' ένα φλεγόμενο Ολυμπιακό Στάδιο, ρεβάνς σ' ένα καμίνι, ρεβάνς σ' ένα ηφαίστειο 80.000 ατόμων. Ο Γκόγκιτς έβαλε τον Ολυμπιακό μπροστά στο σκορ στο 12' και το 1-0 έδινε την πρόκριση στην ομάδα τού Μπάγεβιτς. Όλα πήγαιναν καλά. Ως το 85ο λεπτό... Σέντρα από δεξιά, στη μέση τής περιοχής και ενώ ο Ελευθερόπουλος είχε κάνει λίγα βήματα μπροστά και ενώ η μπάλα φαινόταν να πηγαίνει στο δεύτερο δοκάρι (κι ακόμα παραπέρα διάολε), ο αέρας την κατέβασε σαν τούβλο, ο Ιντζάγκι πρόλαβε για ελάχιστα εκατοστά το χέρι τού Ελευθερόπουλο, η μπάλα πήγε στον Κόντε, εκείνος στόχευσε δεξιά απ' τον Ανατολάκη και το σκορ έγινε 1-1. Για όσους έβλεπαν τον αγώνα, η μπάλα οδηγήθηκε βασανιστικά αργά στα δίχτυα. Στην πραγματικότητα, όμως, το γκολ μπήκε επειδή όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Ο αναθεματισμένος αέρας, η άστοχη έξοδος τού Ελευθερόπουλου, η ευστοχία τού Κόντε και η ατυχία που έδερνε τον Ολυμπιακό εκείνο το βράδυ (ο Ρανγκούλα στο 60' έκανε την απόκρουση τής ζωής του στο 60', μετά από κεφαλιά τού Αμανατίδη) έστειλαν την Γιουβέντους στους "4". Εκεί, τουλάχιστον, την τιμώρησε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε μία εκπληκτική σειρά αγώνων. Για την ιστορία, στις 26 Μαΐου τού 1999 η Γιουνάιτεντ σήκωσε το τρόπαιο στο Καμπ Νου, κερδίζοντας με τον γνωστό σε όλους μας τρόπο την Μπάγερν Μονάχου.

ΤΣΕΛΣΙ - ΦΑΣΗ ΤΩΝ "16" - ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2007-2008

Τη σεζόν 2007-2008 ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις στους ομίλους. Δύο διπλά με Βέρντερ και Λάτσιο, ισοπαλία, την οποία δεν άξιζε, με τη Ρεάλ στο Καραϊσκάκη και ήττα με 4-2 στο Μπερναμπέου, την οποία επίσης δεν άξιζε (άξιζε τουλάχιστον ισοπαλία - α ρε άτιμε Κασίγιας...). Τα υπόλοιπα αποτελέσματά του ήταν 1-1 με Λάτσιο στο Καραϊσκάκη και 3-0 την Βέρντερ στην τελευταία αγωνιστική. Η κλήρωση έφερε στο δρόμο του την Τσέλσι. Στον πρώτο αγώνα στο Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός ήταν λίγο καλύτερος και θα μπορούσε να πετύχει κάποιο γκολ, όμως η μπάλα δεν έκανε το χατήρι. Το 0-0 για κάποιος έδινε ελπίδες, για άλλους όχι. Κατ' εμέ έδινε, όμως με την προϋπόθεση ότι ο Ολυμπιακός θα ταξίδευε στην Αγγλία για να το παλέψει. Κάτι τέτοιο δε συνέβη.

Η ρεβάνς παίχτηκε στο Στάμφορντ Μπριτζ στις 5 Μαρτίου (εκείνη την ημέρα υπήρχαν κι απεργίες, για όσους το θυμούνται) και η Τσέλσι βρέθηκε νωρίς μπροστά στο σκορ. Στο ημίχρονο το σκορ ήταν 2-0 και λίγο μετά την έναρξη τού δευτέρου ημιχρόνου, έγινε 3-0. Μόνοι διασωθέντες ο κόσμος τού Ολυμπιακού και ο Μπελούτσι, ο οποίος είχε κάνει σμπαράλια την άμυνα των Άγγλων. Ο Λεμονής λίγο καιρό μετά αποχαιρέτησε το πόστο τού προπονητή, τη θέση του πήρε ο μέγιστος Χοσέ Σεγκούρα, ο οποίος κατάφερε να φάει μία μεγαλοπρεπέσταστη και συνάμα περιποιημένη τεσσάρα από την ΑΕΚ. Να 'ναι καλά τα χαρτιά που μας έδωσαν τον τίτλο...

ΜΠΟΡΝΤΩ - ΦΑΣΗ ΤΩΝ "16" - ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2009-2010

Και φτάνουμε στη φετινή σεζόν, 2009-2010. Ξεκίνημα με Κετσπάγια, συνέχεια για λίγο με τον Μπάντοβιτς, έπειτα με Ζίκο και τελικά, ξανά με Μπάντοβιτς. Ένας άθλιος Ολυμπιακός, στο μεγαλύτερο μέρος τής χρονιάς, ένας Ολυμπιακός χωρίς πλάνο, χωρίς δύναμη, πάθος και θέληση αλλά με πολλούς τραυματίες. Ο Ντιόγκο είναι στον κόσμο του εδώ και πολύ καιρό, Ντουντού και Γκαλέτι αντιμετωπίζουν προβλήματα κι αν κάτσω ν' ασχοληθώ με τους τραυματισμούς στη φετινή χρονιά, θα γράφω μέρες. Παρ' ολ' αυτά, όμως, ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στους "16" τού Τσάμπιονς Λιγκ, μαζί με την Άρσεναλ, στέλνοντας την Σταντάρ Λιέγης στο ΟΥΕΦΑ και την Άλκμααρ σπίτι της. Είχε το απόλυτο στο Καραϊσκάκη με τρεις νίκες, έχοντας παράλληλα μία ισοπαλία στην Ολλανδία με την Άλκμααρ και δύο ήττες με το ίδιο σκορ, 2-0, με Άρσεναλ και Σταντάρ. Αυτή τη φορά, η κληρωτίδα ανέδειξε ως αντίπαλο την Μπορντώ. Η καλύτερη ομάδα των ομίλων, χωρίς καμία ήττα, με απολογισμό 5 νίκες και μία ισοπαλία, σε όμιλο με Μακάμπι Χάιφα, Μπάγερν και Γιουβέντους! Πέραν αυτών, όμως, η Μπορντώ ως όνομα δεν μπορεί να τρομάξει. Απ' ό,τι φάνηκε, ούτε η απόδοσή της τρόμαξε. Το γκολ το πέτυχε σε κρίσιμο σημείο, στο τέλος τού ημιχρόνου, ο Ολυμπιακός ήταν εξαιρετικά άτυχος εκείνο το βράδυ και τελικά το πλήρωσε, καθώς ηττήθηκε με 0-1.

Θεωρώ πως η πρόκριση είναι ανοιχτή και μάλιστα, σε μεγάλο βαθμό. Ο Ολυμπιακός πρέπει να πάει με στόχο το διπλό, με στόχο την πρόκριση και με πολύ πάθος. Το πρωτάθλημα ίσως έχει ήδη χαθεί, δεν μπορούμε να το ξέρουμε αυτό. Ο Παναθηναϊκός, κατ' εμέ, πούλησε το ματς με την Σταντάρ για να αφοσιωθεί στο πρωτάθλημα, κάτι που δείχνει ότι δε θέλει σε καμία περίπτωση να το διακινδυνεύσει. Ε δώστε το, εξάλλου δεν το αξίζετε. Αν το αξίζατε, δε θα το έλεγα. Η Μπορντώ δεν μπορεί να συγκριθεί σε καμία περίπτωση με την Γιουβέντους τού 1999 και με την Τσέλσι τού 2008. Είναι μία μεθοδικότατη ομάδα, η οποία παίζει έξυπνα και ελέγχει τον ρυθμό εκπληκτικά. Όμως, της λείπει η αύρα τής πραγματικά μεγάλης ομάδας. Όχι πως αυτή την αύρα την είχε και σε μεγάλες ποσότητες η Τσέλσι, όμως για τη Γιουβέντους δεν το συζητάω καν. Ο Ολυμπιακός μπορεί να προκριθεί μετά από 11 χρόνια στους "8", μπορεί να κυνηγήσει μία σπουδαία ευρωπαϊκή διάκριση. Πρέπει να συνειδητοποιήσει την ευκαιρία που έχει και να μην την σπαταλίσει. Εξάλλου, δε θα είναι έκπληξη το να μην προκριθεί. Να το παλέψει, όμως. Να πάει στη Γαλλία και να παίξει σαν πρωταθλητής Ελλάδος, να πάει στη Γαλλία και να προσπαθήσει. Αυτήν την προσπάθεια θέλουμε, την οποία δε βλέπουμε παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις φέτος. Δεν περιμένει κανείς να πάει έξω και να ρίξει 5 γκολ, όπως πιθανότατα να έκανε μία Μπαρτσελόνα ή μία Γιουνάιτεντ. Αλλά απαιτούμε την προσπάθεια. Μόνο αυτό.

Κι όπως λέει ο λαός, "μπάλα είναι και γυρίζει". Αν οι παίχτες τού Ολυμπιακού την βλέπουν τετράγωνη και αδυνατούν να κατανοήσουν ότι είναι στρογγυλή και γυρίζει, καλύτερα να σταματήσουν το ποδόσφαιρο.

ΞΑΦΝΙΚΑ ΓΙΝΑΤΕ ΟΛΟΙ LARGE ΤΥΠΟΙ...

Τα όσα γίνονται τις τελευταίες μέρες σχετικά με το κλείσιμο τού gamato.info και τη σύλληψη ορισμένων διαχειριστών (οι οποίοι αφέθηκαν ελεύθεροι αλλά με περιοριστικούς όρους) τα ξέρετε λίγο πολύ οι περισσότεροι. Το ωραίο στην όλη ιστορία είναι τα όσα ειπώθηκαν αυτές τις μέρες γύρω από το θέμα.

Βγήκαν διάφοροι στα κανάλια κι άρχισαν να μονολογούν ακατάσχετα, δίχως να 'χουν συναίσθηση του τι έλεγαν και όλοι κατέληγαν στα πνευματικά δικαιώματα, στο ότι το τζάμπα δεν είναι η λύση και σ' όλα τα σχετικά. Ξαφνικά γίνατε όλοι large τύποι, ε;

Δηλαδή εσείς δεν έχετε κατεβάσει ούτε μία ταινία, ούτε ένα τραγούδι, ούτε ένα βίντεο. Αυτό μας λέτε. Μετά φταίμε εμείς που γελάμε; Δε νομίζω... Το πρόγραμμα real player επιτρέπεται το κατέβασμα από ιστοσελίδες όπως το youtube. Την εταιρεία που 'χει δημιουργήσει το πρόγραμμα πώς και δεν την κυνηγάει η Ιντερπόλ, μετά από προτροπή των δικών μας παληκαριών; Μα είστε γελοίοι, πώς να το κάνουμε...

Σαφέστατα και το gamato.info στέρησε από τη χώρα κάποια χρήματα, τα οποία νομίζω ανέρχονται στο 1 δισεκατομμύριο ευρώ τα τελευταία 7 χρόνια. Αλλά όποιος πιστεύει πως αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι καραγκιόζης. Όταν χρωστάμε πάνω από 200.000.000.000 ευρώ, δε νομίζω ότι η κατάσταση θα ήταν διαφορετική αν χρωστούσαμε ένα δισεκατομμύριο λιγότερα.

Και με τα cd και τα dvd (και τα blu-ray πια) να κάνουν από 15 ως 50 ευρώ, τι μπορούμε να κάνουμε; Θα χρησιμοποιήσω τη σειρά τού Μπάμπη από τον Nova ΣΠΟΡ. Μια μέρα πας βόλτα. Κάθεσαι σε μια καφετέρια. Πληρώνεις 4 ευρώ κοντά τον καφέ σου, άλλα τόσα ή και παραπάνω το τοστ που ενδεχομένως θα φας, άλλα τόσα τα τσιγάρα που ίσως αγοράσεις. Ας πούμε ότι το σύνολο είναι 12 ευρώ, βάλε και το πουρ μπουάρ, να το πάμε 13 ευρώ. Και μετά πας να αγοράσεις ένα cd και φτάνεις άνετα τα 30 ευρώ ή ξεπερνάς και τα 40 αν αγοράσεις ένα dvd. Τα 30 και τα 40 ευρώ είναι μεροκάματα, αν μπορείτε να το συνειδητοποιήσετε.

Και αν είμαστε όλοι κολλημένοι με τον κινηματογράφο και θέλουμε να 'χουμε κάθε μήνα 5-6 νέες ταινίες στη συλλογή μας; Με τη μία να κάνει 30 ευρώ, μιλάμε για τιμές από 150 ως 180 ευρώ. Με τους μισθούς στα 800-900-1000 ευρώ, δε δίνεις τόσο εύκολα το 1/5 του μισθού σου...

Παρ' όλ' αυτά, οι δισκογραφικές και τα κωλομάγαζα επιμένουν στις υψηλές τιμές, επιμένουν να ξεβρακώνουν τους καταναλωτές. Τα λεφτά από μαγαζιά τύπου metropolis πού πάνε άραγε; Τα δίνουν στην εφορία ή μπα; Γιατί βγάζουν τα κέρατά τους κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο. Και ως κακός άνθρωπος, θεωρώ ότι όχι, διάολε, τα λεφτά δεν πάνε στην εφορία. Σε τσέπες πάνε.

Και σας πειράζει τόσο πολύ πια αυτό το gamato. Για πάμε σε κάτι ακόμη... Ας πάρουμε το American Pie 7 : Book of love. Προβλήθηκε σε κανέναν κινηματογράφο και δεν το ξέρω; Μπα... Όλες αυτές οι νεανικές ταινίες, οι οποίες στην πλειοψηφία τους βγάζουν άφθονο γέλιο, δεν προβάλλονται στους κινηματογράφους. Βίντεο κλαμπ δεν βρίσκεις εύκολα πια για να τις νοικιάσεις να τις δεις, το να πληρώσεις 20 ευρώ για να τις αγοράσεις χωρίς να ξέρεις άμα θα αξίζουν, είναι κάπως χαζό. Γιατί, λοιπόν, να μην μπορούμε να την κατεβάσουμε και να τη δούμε σαν άνθρωποι;

Εγώ πιστεύω πως όλος ο χαμός έγινε λόγω Τζούλιας, επειδή η περίφημη αυτή βλακώδης τσόντα ανέβηκε στο gamato και την κατέβασαν χιλιάδες. Δεν ξέρω αν οι υπεύθυνοι τής Sirina το γνωρίζουν, αλλά υπάρχει ΠΑΝΤΟΥ. Από gamato ως το rapidshare, το hotifle, το megaupload, το pirate bay...

Κι η Τζούλια επιμένει ότι η κυκλοφορία έγινε χωρίς την άδειά της. Μπλέκουμε μία "παράνομη" (κατά Τζούλιαν πάντα) κυκλοφορία με τα πνευματικά δικαιώματα και λοιπές σαχλαμάρες. Ούτε οι ίδιοι τής ΕΠΟΕ δεν ξέρουν τι κάνουν, αλλά το κάνουν για να διαφημιστούν.

Με τις ατάκες περί σαμποτάζ στα γερμανικά προϊόντα μετά το δημοσίευμα τού Focus δεν συμφωνώ, με το σαμποτάζ, όμως, σε δισκογραφικές και λοιπές εταιρείες συμφωνώ με τα χίλια. Έτσι κι αλλιώς, εγώ γουστάρω τα LP. Ας μου βρουν LP από Led Zeppelin ή Pink Floyd, για παράδειγμα, να πάω να το αγοράσω. Ας μου βρουν το περίφημο άλμπουμ των Rolling Stones με το φερμουάρ, μη μου πλασάρουν όμως ένα cd τής κάθε άφωνης Βανδή ή Βίσση με 18 ευρώ. Ε όχι διάολεεεεεε!

Και επαναλαμβάνω, ξαφνικά γίνατε όλοι large τύποι...

Υ.Γ. Εμείς δεν έχουμε και είμαστε τσιγκούνηδες, προτιμάμε το τζάμπα, θέλουμε να κατεβάζουμε ένα τραγούδι από ολόκληρο σιντί γιατί το υπόλοιπο είναι χάλια, θέλουμε τζάμπα ταινίες γιατί δεν μπορούμε κάθε βδομάδα να πληρώνουμε 10 ευρώ εισιτήριο στο σινεμά κι άλλα τόσα για ποπ κορν, δε γίνεται να κυκλοφορούμε στο δρόμο με 500άρικα όπως εσείς. Όταν τα κάνετε όλα έτσι ώστε να 'χουμε να δίνουμε αβέρτα για σινεμάδες και λοιπά, χωρίς να δημιουργείται οικονομική δυσκολία αργότερα, τότε ευχαρίστως να τα δώσουμε τα φραγκάκια που θέλετε. Ως τότε, adios.

ΔΕ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΤΑΜΠΛΟ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΡΕΡ ΤΗ ΛΕΞΗ "MONEY".

Ρεάλ Μαδρίτης και Μάντσεστερ Σίτυ για αρχή. Πάρα πολλές ομάδες για συνέχεια. Αποκλεισμός-αναποτελεσματικότητα για το τέλος. Το φωνάζουμε και δεν ακούνε. Τα λεφτά δεν παίζουν μπάλα...

Ανήμερα των 84ων γενεθλίων τού Ολυμπιακού (10/3/2009), η Λίβερπουλ διέλυσε με μεγαλοπρεπή τρόπο τη Ρεάλ στο Άνφιλντ, ρίχνοντας μία περιποιημένη τεσσάρα. Το 4-0 θα μπορούσε να ήταν άνετα 5-0 ή 6-0, όμως ο Κασίγιας δεν παρέδωσε τα όπλα, σ' αντίθεση με ΟΛΗ την υπόλοιπη ομάδα.

Ανήμερα των 85ων γενεθλίων τού Ολυμπιακού (10/3/2010), η Λυόν πήρε την ισοπαλία στο Μπερναμπέου με σκορ 1-1 και παράλληλα προκρίθηκε στους "8" τού Τσάμπιονς Λιγκ. Τι κι αν η Ρεάλ στο πρώτο ημίχρονο ήταν σαφώς καλύτερη, τι κι αν είχε μέσα Κριστιάνο Ρονάλντο, Κακά και λοιπούς, τι κι αν είχε και δοκάρι στη φάση τού Ιγκουαΐν... Τελικά έφαγε το γκολ έπειτα από πανέμορφη συνεργασία τής Λυόν και είπε αντίο στη διοργάνωση και πάλι απ' τους "16". Μάλιστα, αυτό συνέβη στη χρονιά στην οποία ο τελικός θα διεξαχθεί στο γήπεδό της, στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, στις 22 τού Μάη (για πρώτη φορά θα παιχτεί Σάββατο).

Ας καθιερωθεί, λοιπόν, η 10η Μαρτίου και ως ημέρα αποκλεισμού τής Ρεάλ. Κρίμα που του χρόνου η 10η Μαρτίου θα πέσει Πέμπτη, γιατί τις Πέμπτες δεν έχει Τσάμπιονς Λιγκ. Επειδή, όμως, είμαστε... παραδοσιακοί τύποι, ευχόμαστε η Ρεάλ να αποκλειστεί απ' τους ομίλους και να συνεχίσει στο Europa League, ώστε να παίξει 10 Μαρτίου τού 2011 και να χάσει (θα είναι ο πρώτος αγώνας τής φάσης των "16" και δε θα μπορεί να αποκλειστεί, δυστυχώς).

Ο χθεσινός αποκλεισμός (τον οποίο περίμενα) απέδειξε για εκατομμυριοστή φορά ότι, διάολε, τα λεφτά δεν παίζουν μπάλα. Εσείς που νομίζετε ότι παίζουν, να 'στε σίγουροι ότι δε θα δείτε ποτέ το ταμπλό να γράφει στη θέση τού σκόρερ τη λέξη "money". Η φετινή Ρεάλ τού Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος το καλοκαίρι ξόδεψε πάνω από 200.000.000 ευρώ σε μεταγραφές, έχει αποτύχει παταγωδώς. Αποκλείστηκε από το κύπελλο Ισπανίας (το οποίο λείπει από τη συλλογή τού τεράστιου Ραούλ) από την Αλκορκόν, η οποία στον πρώτο αγώνα την σκόρπισε με 4-0. Αποκλείστηκε από το Τσάμπιονς Λιγκ από τη Λυόν και μάλιστα μέσα στο Μπερναμπέου. Και είναι πιθανό να χάσει και το πρωτάθλημα, μιας και η Μπαρτσελόνα δε μασάει και δεν το 'χει σε τίποτα να πάει στο Μπερναμπέου και να πάρει το διπλό. Πριν λίγους μήνες διάβασα πως το καλοκαίρι, το μπάτζετ τής Ρεάλ θα αγγίξει τα 400.000.000. Αν δεν συμβεί αυτό, θα ξέρουμε όλοι το γιατί. Αν συμβεί, θα καταλάβουμε πόσο ανίδεοι είναι.

Άλλη μια ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι αυτή τής Μάντσεστερ Σίτυ. Οι Άραβες έχουν δώσει και αυτοί εκατοντάδες εκατομμύρια για την ομάδα, όμως η Σίτυ προκοπή δεν είδε ακόμα. Αποκλείστηκε από το Λιγκ Καπ, για Ευρώπη ούτε λόγος, ενώ στο πρωτάθλημα είναι 5η (ισοβαθμεί με την 4η Τότεναμ). Για εμένα αυτό δεν θεωρείται επιτυχία. Μπορεί να μου πείτε ότι έχει να αντιμετωπίσει μεγαθήρια όπως η Γιουνάιτεντ, όμως αν το πίστευαν οι Άραβες ότι δεν μπορεί η ομάδα να κοντράρει τις άλλες μεγάλες αγγλικές ομάδες, ποιος ο λόγος να δώσουν τόσα λεφτά; Άρα, θεωρώ πως και αυτοί είναι βέβαιοι ότι τα λεφτά παίζουν μπάλα.

Και δεν διαφωνώ με το ξόδεμα εκατομμυρίων ευρώ. Το υποστηρίζω, γιατί μόνο αν φέρεις καλούς παίχτες μπορείς να πας μπροστά. Όμως, καλούς σε ουσιαστικούς τομείς και όχι σε φωτογραφήσεις. Δε χρειάζεται ένας παίχτης να κοστίζει π.χ. 5.000.000 και να δίνεις 20.000.000 για κάνεις μία κίνηση εντυπωσιασμού. Γιατί προφανώς, πιο πολύ ενθουσιάζει η εικόνα μίας ομάδας (π.χ. της Ρεάλ) να σηκώνει το τρόπαιο τού πρωταθλήματος ή τού Τσάμπιονς Λιγκ, παρά η εικόνα τής επιταγής των πολλών εκατομμυρίων για παίχτες όπως π.χ. ο Μπενζεμά ή ο Αλόνσο. Αυτό πρέπει να καταλάβουν όσοι έχουν μεγάλες οικονομικές δυνατότητες, να ξοδεύουν πολλά αλλά μόνο όταν πρέπει. Να ξοδεύουν όσα είναι απαραίτητα, άντε 1-2 εκατομμύρια παραπάνω. Αλλά το να δίνεις τα τριπλάσια χρήματα για να γίνεις πρώτο θέμα από τα Μ.Μ.Ε. είναι εντελώς ηλίθιο.

Αυτά για ομάδες όπως η Ρεάλ, η Σίτυ και άλλες που ξοδεύουν περισσότερα απ' όσα πρέπει και, καμιά φορά, περισσότερα απ' όσα μπορούν και μετά τις πνίγουν τα χρέη. Πληροφοριακά, για τους ελάχιστους που δεν το γνωρίζουν, στην επόμενη φάση τού Τσάμπιονς Λιγκ βρίσκονται -μέχρι στιγμής- η Άρσεναλ, η Μπάγερν, η Λυόν κι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, οι οποίες πέρασαν τα εμπόδια των Πόρτο, Φιορεντίνα, Ρεάλ και Μίλαν αντίστοιχα.

Τέλος, έχω να γράψω κάτι λίγα για ένα άρθρο τού Λάμπρου Γκαραγκάνη, το οποίο δημοσίευσε στο site τού Nova ΣΠΟΡ FM (πατήστε στο λινκ για να το διαβάσετε). Σ' αυτό εξηγεί τους λόγους για τους οποίους θα πόνταρε τα χρήματά του στη Ρεάλ. Εγώ, αντιθέτως, θα τα πόνταρα στην Μάντσεστερ και το λέω εδώ και λίγες μέρες. Αν η Γιουνάιτεντ δεν κέρδιζε με 4-0 αλλά με 1-0 ή 2-0, θα το θεωρούσα ακόμα πιο πιθανό να το σηκώσει. Επειδή έγινε ομάδα, μιας κι έφυγε ο Κριστιάνο. Επειδή ο Ρούνεϋ είναι σε δαιμονιώδη φόρμα, επειδή στον πάγκο βρίσκεται ο μεγάλος Σερ Άλεξ "Δε Τσίχλας" Φέργκιουσον, επειδή μπορεί να ανατρέπει τα σκορ ακόμα κι αν είναι στη χειρότερή της μέρα, επειδή την ακολουθεί ατελείωτη τύχη (πείτε τη και κωλοφαρδία) και επειδή, πάνω απ' όλα, δεν τρομάζει τόσο πολύ πια τους αντιπάλους της και μπαίνουν στον αγώνα λιγότερο υποψιασμένοι. Και εκεί ακριβώς χτυπάει η αρμάδα τού Φέργκιουσον, στην χαλαρότητα των αντιπάλων. Όλοι περίμεναν να βυθιστεί σε άβυσσο μετά τη φυγή τού Κριστιάνο, κάτι που φυσικά και δεν έγινε. Όμως, πόσοι από σας έχουν συνειδητοποιήσει ότι και φέτος είναι πολύ κοντά στην κατάκτηση τού πρωταθλήματος; Πόσοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι κατέκτησε ήδη έναν τίτλο και ότι είναι στους "8" τού Τσάμπιονς Λιγκ, σκορπίζοντας την Μίλαν των 7 κυπέλλων πρωταθλητριών στο Σαν Σίρο και στο Ολντ Τράφορντ;

Είναι η πρώτη χρονιά μετά από πάρα πολλά χρόνια που η Γιουνάιτεντ δουλεύει τόσο αποτελεσματικά και, κυρίως, τόσο αθόρυβα. Και αν σκεφτεί κανείς πως τα προβλήματα με την... ηχορρύπανση είναι πολλά, τότε ίσως μπορέσει να καταλάβει γιατί θεωρώ τη Γιουνάιτεντ ως το μεγαλύτερο φαβορί για το φετινό Τσάμπιονς Λιγκ. Η Γιουνάιτεντ μπορεί να βασιστεί στον Σερ Άλεξ και ο Σερ Άλεξ μπορεί να βασιστεί στην ομάδα του.

Κλείνω με μία πρόταση που έχω να κάνω στους διοικούντες τής Γιουνάιτεντ. Όποτε πραγματοποιηθεί η επέκταση τού Ολντ Τράφορντ, να ονομάσετε το νέο τμήμα τού γηπέδου "Sir Alex Ferguson". Μπορεί όποτε μιλάει να λέει απίστευτες μπούρδες, αλλά ως προπονητής χαρακτηρίζεται άνετα μεγαλοφυΐα.

Υ.Γ. Κι αυτά τα λέει ένας φανατικός οπαδός τής Λίβερπουλ.

ΔΕΝ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ ΣΤΟ MEGA...

Ρε σεις πάτε καθόλου καλά στο Mega; Διακόπτετε τον αγώνα τού UEFA Champions League για να δείξετε τις δηλώσεις τού Παπανδρέου;;;;;;;;;; Δεν μπορείτε να τις δείξετε στο μεταμεσονύκτιο δελτίο ή έστω στο ημίχρονο; Πάτε καθόλου καλά; ΑΙΣΧΟΣ!!! Εδώ δεν διέκοψε ο Λαζόπουλος για να δείξει τις δηλώσεις και διακόψατε εσείς; Στέκετε ρε καθόλου; Ντροπή και πάλι ντροπή. Αυτό που κάνατε είναι το λιγότερο απαράδεκτο και πρέπει να ζητήσετε άμεσα συγγνώμη.

Υ.Γ. Μετά σου λένε ότι στο Mega σέβονται τα αθλητικά. ΕΙΣΤΕ ΡΕΖΙΛΗΔΕΣ!

Karolos27

ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ, ΕΝΑ ΠΡΩΙ, ΘΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΤΟ ΠΟΥΛΙ...

Είστε βαρετοί, άθλιοι, γελοίοι και πάνω απ' όλα προβλέψιμοι. Ναι, πάει για όλους σας. Πάει και για σας που επί μήνες γκρινιάζατε ότι δεν παίρνονται τα κατάλληλα μέτρα για μείωση τού ελλείματος και με το που πάρθηκαν, αρχίσατε την γκρίνια. Πάει και για σας που τα λέτε βάναυσα, ενώ θα έπρεπε να πράξετε ακριβώς τα ίδια εάν ήσασταν στην εξουσία. Αλλά στην Ελλαδίτσα (για δεκαετίες θα είναι Ελλαδίτσα, μπορεί σε 100 χρόνια να ξαναγίνει Ελλάδα) έτσι είναι τα πράματα.

Όσον αφορά τώρα αυτούς που κυβερνούν, ντροπή και σε σας. Χαίρεστε και το παίζετε μάγκες επειδή κάνατε τα απαραίτητα. Έχουμε φτάσει σε σημείο να κάνουμε απαραίτητα τα αυτονόητα, γιατί είναι αυτονόητο να θες να μειωθεί το έλλειμα τής χώρας σου. Όμως, αντί να πάρεις τα κατάλληλα μέτρα (άλλο αυτονόητο τούτο 'δω), πρέπει να πάρεις τα απαραίτητα μέτρα, αλλιώς θα σου κόψει το πωπουδέλι η Ε.Ε. Ώπα ρε σεις του ΠΑΣΟΚ, μεγάλη μαγκιά κάνατε πάλι. Θα φροντίζω κι εγώ από 'δω και μπρος να προσέχω πολύ που πατάω, μην τυχών πατήσω πάνω στην μαγκιά σας που ξεχειλίζει και γλιστρήσω. Κι άμα σπαστώ, πού λεφτά για πληρωμές νοσοκομείων και λοιπών...

Είστε υπερβολικά προβλέψιμοι όμως. Γεια σου ρε Τσίπρα παιδί τού λαού! Εσύ ακόμα κι αν ακούσεις για ΔΩΡΕΑ πχ 100 δισεκατομμυρίων στην Ελλάδα, θα αρνηθείς για να το παίξεις έξυπνος. Όχι ρε φίλε, δεν είσαι έξυπνος. Ένας συνηθισμένος μαλάκας είσαι, τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο. Άντε να χαρείς τώρα και να πεις στον Αλαβάνο ότι είμαι βαλτός από κάποιο άλλο κόμμα και κάνω προπαγάνδα και συκοφαντία. Πες μας κι εμάς τι διάολο θέλεις να καταλάβουμε. Ουστ από 'δω ρεεε (με φωνή 4 αυτό).

Να κάνω μια απλή ερώτηση; Ας την κάνω... Γιατί εδώ και τόοοσα χρόνια δεν έχω ακούσει από κανέναν πρόταση για δημιουργία υπουργείου αθλητισμού; Με γενικές γραμματείες κι αυτά θέλετε να πάμε μπροστά ε; Ναι κι εγώ θέλω να κόψω το χέρι μου και να βγουν άλλα τρία μετά, σαν την Λερναία Ύδρα ένα πράμα. Θέλετε να πάει μπροστά ο αθλητισμός, να εκλείψουν τα φαινόμενα βίας, να έρθουν διεθνείς διακρίσεις και λοιπά. Με μία απλή γενική γραμματεία θα γίνει αυτό; Και στην τελική, αν ήταν σοβαροί εκεί πέρα μπορεί να γινόταν και κάτι. Όταν κάθονται και τα ξύνουν όλη μέρα, μετά να μη θέλουν προκοπή, απλά να βγάζουν τον σκασμό.

Κι ο άλλος ο Βολταίρος τι ήθελε και μίλαγε... Καραμέλα έχει γίνει η φράση του από όλους. Όποιος θέλει να πει μία μέγιστη μαλακία, επικαλείται αρχικά τον Βολταίρο και μετά πετάει την κοτσάνα. Συγγνώμη παιδιά, αλλά ο Βολταίρος δεν είπε πως έχουμε κι εμείς υποχρέωση να ακούμε τις κοτσάνες που εκσφενδονίζετε δεξιά κι αριστερά. Αλλά και να το 'λεγε, σιγά μην το ξέραμε. Ένα μάτσο ανιστόρητοι είμαστε.

Μιας κι είπα για ιστορία, πάμε και στο δημοσίευμα τού Focus. Σας πείραξε τόσο πολύ η Αφροδίτη τής Μήλου με το κωλοδάχτυλο; Εμένα μ' άρεσε και μάλιστα αφιέρωσα τη χειρονομία αυτή σ' όλα τα λαμόγια τής Βουλής. Δεν ξέρετε τίποτα από ιστορία.... Παρ' όλ' αυτά, έχετε την απαίτηση να ξέρουν οι ξένοι και να τη σέβονται κιόλας. Αφού δεν τη σέβεστε εσείς ρε, θα την σεβαστούν αυτοί; Καλά κάνουν και μας κοροϊδεύουν, αφού αυτό μας αξίζει. Ας αλλάξουμε ρότα, να αλλάξουν στάση κι αυτοί. Κι αν δεν αλλάξουν, πολύ που μας ένοιαξε. Λες και καθορίζει τη ζωούλα μας ένα δημοσίευμα ενός ξένους περιοδικού. Να πάτε στο δωματιάκι να απαιτήσετε, όπως είπε κι ο Τσουκαλάς κάποτε. Να απαιτείτε πρώτα απ' τον εαυτούλη σας και μετά βλέπουμε... Ως τότε έχουμε κάποια εκατομμύρια χρόνια μπροστά μας...

Πού θα πάει όμως... Θα τα βρείτε κάααποτε μπροστά σας. Σήμερα, αύριο, μεθαύριο ή σε λίγα χρόνια, δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία. Το θέμα είναι ότι θα τα βρείτε. Δε με νοιάζει αν όλοι είστε γενιά τού Πολυτεχνείου και λέτε ότι περάσατε δύσκολα. Αλλά επειδή μάλλον ισχύει αυτό, δε νομίζω ότι όποιος περνάει κάποτε δύσκολα, μετά πρέπει να διαλύσει τη χώρα, αυξάνοντας ελλείματα, διανέμοντας με πανηλίθιο τρόπο τα φράγκα και κάνοντας διάφορες "ομορφιές", όπως κάνατε πολλοί από εσάς. Μπορείτε να ανοίξετε ένα λεξικό και να κοιτάξετε τη λέξη "αποποίηση" και μετά τη λέξη "ευθύνη".

Αυτά τα λίγα για τώρα, τα 'γραψα γιατί δεν είχα τι να κάνω.

Κάποια μέρα, ένα πρωί, θα πετάξει το πουλί
και οι μάγκες θα το παίζουν λούφα και παραλλαγή...

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΧΑΖΟΙ ΡΕ ΤΖΟΥΛΙΑ...

Όταν κάνεις κάτι, πρέπει να παραδέχεσαι ότι το 'κανες. Ειδικά όταν αυτό ενοχλεί άλλους ή ακόμα και σένα. Κι η Τζούλια φαίνεται ότι αυτό δεν το καταλαβαίνει με τίποτα.

Βγάζει το dvd στα περίπτερα, όπου το πουλάει 20 ευρώ. Παραγωγή τής Sirina, η οποία κανονικά θα έπρεπε να έχει τιμή 10 ευρώ και διάρκεια πάνω από 2 ώρες (όπως π.χ. στο dvd "ο ταξιτζής"). Κάτι τέτοιο δε συνέβη. Το όνομα "Τζούλια Αλεξανδράτου" πουλάει τρελά, γι' αυτό και η μικρής διάρκειας παραγωγή πουλήθηκε με τιμή 20 ευρώ. Μία ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ παραγωγή, με κάμποσο κόσμο πίσω απ' τις κάμερες. Αν πούμε ότι πουλήθηκαν κοντά στα 200.000 dvd, τότε τα έσοδα άγγιξαν τα 4.000.000 ευρώ!

Η Τζούλια, σύμφωνα με όσα λέγονται, πήρε 200.000 ως αμοιβή και το 1/3 των εσόδων. Πάνω από ένα εκατομμύριο δηλαδή. Το άλλο 1/3 η Sirina και το άλλο 1/3 ο Ian Scott. Το ότι η Τζούλια λέει ότι ο επιβήτορας ονομάζεται Γιώργος είναι τρίχες κατσαρές, ας το ψάξει κάποιος να δει ότι το πουλάκι τού επιβήτορα είναι ίδιο με αυτό του Ian Scott, στην σκηνή που κερνάει την Clara Morgane. Για να μη νομίζει η Τζούλια ότι είμαστε και τίποτα άσχετοι, ξέρουμε πολλά περισσότερα απ' αυτήν.

Στις περισσότερες ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΕΣ παραγωγές για ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ, η κάμερα ήταν σε θέση POV (Point of view). Αυτό, άλλωστε, μπορεί να το τσεκάρει κανείς παρακολουθώντας βίντεο άλλων διασημοτήτων, όπως τής Πάμελα Άντερσον στις περιπέτειές της με Tommy Lee και Brett Michaels, για να καταλάβει ότι όντως έτσι είναι. Ε δε θα 'ρθει τώρα μία άκυρη Τζούλια Αλεξανδράτου να πάει κόντρα στην ιστορία τής τσόντας!

Ας το παραδεχτεί ότι έγινε επαγγελματική δουλειά, ώστε να της αναγνωρίσουμε το ήθος μέσα στην ανηθικότητα. Θα ήταν μεγάλη μαγκιά, κατ' εμέ, να έβγαινε και να δήλωνε ότι όντως έγινε ό,τι έγινε γιατί ήταν καλή η αμοιβή ή επειδή ήθελε κλπ., παρά να βγαίνει και να το παίζει μυξοπαρθένα και εξαπατημένη. Όπως είπα και στην πρώτη πρόταση, πρέπει να παραδέχεσαι ό,τι κάνεις και να μην αποποιείσαι των ευθυνών σου.

Πέραν αυτών, έχω να κάνω και μία πολύ καλή πρόταση στην Τζούλια. Την επόμενη φορά, να χώσει μέσα το 5λιτρο βαρελάκι τής Heineken! Όχι ότι περιμένω να καταλάβει τίποτα τότε, απλά έτσι για το γαμώτο ρε σεις... Δε θα 'χαμε και δυσκολία να καταλάβουμε την μάρκα, σ' αντίθεση με την περίπτωση της σαμπάνια...

Υ.Γ. Κρίμα για τους γονείς της, οι οποίοι βλέπουν την κόρη τους να γίνεται καθημερινά πιο ρεζίλι απ' το ρεζίλι, πιο γελοία κι απ' την ίδια την γελοιότητα. Αν η Τζούλια ήθελε τόσο πολύ την... αναγνώριση, ας περίμενε να φύγουν πρώτα αυτοί απ' τη ζωή και μετά ας έκανε ό,τι σκατά ήθελε. Τώρα τους έκανε την καρδιά περιβόλι και βγαίνει στα κανάλια και κλαίει. Ντροπή της.

Υ.Γ. 2: Στηρίζω το "Ράδιο Αρβύλα" στο θέμα με την προβολή των σκηνών το βράδυ τής Τετάρτης, γιατί εφόσον δεν έχει πρόβλημα η Τζούλια με την τσόντα (λέει ότι έχει, αλλά αν είχε δε θα την έβγαζε), δεν μπορεί να έχει το ΕΣΡ. Κι όσα λένε οι αρμόδιοι περί υποβάθμισης τής γυναίκας και τής ανθρώπινης αξίας είναι πίπες, λες κι είναι το μόνο που υποβαθμίζει το επίπεδο τής ελληνικής τηλεόρασης. Οι ίδιες οι κατίνες που υπάρχουν στην τηλεόραση δε σας πειράζουν, η προβολή μερικών σκηνών από δουλειά μιας άλλης κατίνας, όμως, σας πείραξε...

ΟΧΙ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣΕ ΤΟ ΕΣΡ...

Ράδιο Αρβύλα και προβολή σκηνών από το εκπαιδευτικό dvd τής Τζούλιας. Αυτή είναι μία πρόσθεση. Το άθροισμά της ακούει στο όνομα ΕΣΡ. Γιατί, όπως ήταν αναμενόμενο από την πρώτη κιόλας στιγμή, τα παιδιά τού "Ράδιο Αρβύλα" πρέπει να απολογηθούν και πάλι.

Λες κι η Τζούλια έβγαλε το dvd για να το βλέπει ως ρομαντική κομεντί ή για να το δουν οι συγγενείς της. Το 'βγαλε στα περίπτερα ρε σεις, πότε θα πάρετε χαμπάρι τι γίνεται; Εδώ δεν ενοχλείται η ίδια που παίζει σε τσόντα, ενοχλείστε εσείς; Γιατί; Επειδή είναι καλό το επίπεδο τής ελληνικής τηλεόρασης και το υποβαθμίζει το "Ράδιο Αρβύλα"; Επειδή κάνουν ρεζίλι τους ήδη ρεζιλεμένους; Εξηγήστε τι σας πείραξε, μπας και συμφωνήσει κανένας μαζί σας.

Έγινε νούμερο ένα θέμα η έκδοση μίας απλής τσόντας, εκτός αν σε εσάς φάνηκε έργο τέχνης ή τίποτα τέτοιο. Για μένα ήταν, είναι και θα είναι μία απλή τσόντα. Οι Αμερικάνοι έχουν δει πολλές αξιόλογες ηθοποιούς σε γυμνές σκηνές, εκτός αν δεν το 'χετε συνειδητοποιήσει. Η Τζολί, η Χάγιεκ, η Μιλάνο και πολλές άλλες έχουν γυρίσει σκηνές με γυμνό, κάτι που δε νομίζω να σας χάλασε κιόλας. Κλασσικό παράδειγμα η "απόλυτη αμαρτία" και το "Desperado". Κι όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν...

Όταν σε καιρούς οικονομικής κρίσης 200.000 άτομα δίνουν απλόχερα 20 (!!) ευρώ για ένα dvd, τι να πεις... Η Sirina σε 24 ώρες κατάφερε να βγάλει 4 εκατομμύρια, με μία απλή κάμερα και 2 άτομα. Μπορείτε να το συνειδητοποιήσετε αυτό ή μπα; Άλλα προβλήματα δεν είχε ο κόσμος, το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να προλάβει να αγοράσει το dvd τής Τζούλια ή όχι. Το "εδώ ο κόσμος καίγεται και το ... χτενίζεται" ταιριάζει απόλυτα.

Αντί να κάθεστε να ψάχνετε στο ίντερνετ το dvd, πηγαίντε στο περίπτερο, αγοράστε το και μετά πηγαίντε και για ένα καφεδάκι. Ε αμάν πια, μας τα πρήξατε!

Υ.Γ. Κι αυτός ο Ian Scott... από 'κει που κέρναγε μία θεά (όταν θυμηθώ όνομα θα το προσθέσω), κατέληξε με την σκυλομούρα την Τζούλια!! Έλεοοοοος!

ΚΑΛΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΚΑΛΩΣ ΤΑ...0-2 ΚΑΙ 1-2!

Πρόκειται γι' αυτήν την εκπληκτική αίσθηση δικαίωσης... Η εθνική των ανδρών έχασε από την... εύκολη Σενεγάλη κι αυτή των ελπίδων διέλυσε τη... δύσκολη Αγγλία.

Επιτέλους ρε γαμώτο, απομυθοποίηση και δικαίωση. Γιατί η εθνική των ανδρών ουδέποτε υπήρξε η ομάδα που νομίζαμε ότι υπήρξε, άσχετα αν είναι σαφώς καλύτερη απ' αυτό που νομίζουν οι περισσότεροι. Από την άλλη, η παραμελημένη εθνική ελπίδων (των πραγματικών ελπίδων) έβαλε τα γυαλιά σε όλους απόψε, κερδίζοντας 1-2 την Αγγλία και μάλιστα μέσα στο σπίτι της!

Δεν είδα κανένα από τα δύο ματς, το πρώτο δεν ήθελα κιόλας να το δω. Θα έχανα κανά δυωράκι απ' τη ζωή μου για να βλέπω αλλαγές στις αλλαγές, την απόλυτη αγωνιστική αναρχί(δ)ια και ατελείωτη βαρεμάρα. Ε, προτίμησα κι εγώ σαν καλό παιδί την ξάπλα.

Το ματς των νέων, όμως, ήθελα να το δω. Όμως, δεν μπορούσα. Γιατί κάποιοι κύριοι τής ΕΡΤ, δεν έσπευσαν να πάρουν τηλεοπτικά δικαιώματα και να μεταδώσουν τον αγώνα, λες κι ήταν μικρής σημασίας ή με άγνωστες χώρες ή με αγνώστους συλλόγους. Αλλά, πλέον είναι πιο σημαντικό να σπαταληθούν μερικά εκατομμύρια για την Eurovision, παρά μερικές χιλιάδες ευρώ για ένα ποδοσφαιρικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Ντροπή κι αίσχους στους μεγάλους.
Μπράβο στους μικρούς και καλή συνέχεια!
Και τώρα καληνύχτα...

ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΚΑΝΤΗΛΑΚΙΑ...

Δε χρειάζεται πρόλογος γιατί δεν κάνουμε έκθεση. Απλά να πω ότι είναι μεγάλη ευχαρίστηση να βγάζουν μερικοί κομπλεξικοί καθηγητές τον σκασμό. Κι αν στο σχολείο τους τσούζει και μπορούν να τρέχουν τον κάθε... αντιδραστήρα (α ρε Φατσέααα) σε λυκειάρχεις και λοιπούς, για το μπλογκ απλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, η ελευθερία λόγου είναι δικαίωμα και η φίμωση των ιστολογίων (μπλογκ για όσους κατάγονται απ' το χωριό τού Βαϊμάκη) ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ.

ΓΙ' ΑΥΤΟ ΒΓΑΛΤΕ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ ΜΕΡΙΚΟΙ ΚΙ ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΚΟΡΟΪΔΑΑΑΑΑΑ!

Υ.Γ. ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ, ΚΥΡΙΟΙ, ΝΑ ΚΑΛΕΣΕΤΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ, ΝΑ ΤΗΣ ΠΕΙΤΕ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ ΝΤΑ. ΟΥΣΤ ΑΠΟ 'ΔΩ ΡΕΖΙΛΗΔΕΕΕΕΕΣ (με φωνή 4 το τελευταίο)...

ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΟΙ ΣΚΑΟΥΤΕΡΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ Ο ΜΠΑΝΤΟΒΙΤΣ.

"Από 'δω, από 'κει, ψάξε ψάξε σύγκρινε..." λέει σε μια διαφήμιση. Αυτό πρέπει να κάνει και ο Ολυμπιακός (το καλοκαίρι), εάν θέλει να αποφύγει του χρόνου τα φετινά λάθη.

Ο Βαλβέρδε πήγε από 'κει που 'ρθε. Ήρθε ο Κετσπάγια για να διαλύσει την όποια προετοιμασία. Τα 'κανε μπουρδέλο, έφυγε. Έκατσε για λίγο στο τιμόνι ο Μπάντοβιτς, πήρε νίκη με την Άλκμααρ και διπλό με τον ΠΑΟΚ και μετά ήρθε κι έκατσε στον πάγκο ο Ζίκο. Πήγε την ομάδα στους "16", πάτησε κορυφή κι έφτασε και στο -8. Ένα μάτσιο χάλια... Πάει κι αυτός σπίτι του, με τον Μπάντοβιτς να επανέρχεται...

Ο Μπάντοβιτς, όμως, είναι σκάουτερ. Δεν είναι προπονητής. Και κατ' εμέ, αυτό φάνηκε περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο ματς με την Μπορντώ. Έβγαλε τον Λεντέσμα για να βάλει τον Ζαϊρί. Ο Λεντέσμα ήταν αυτός ο οποίος είχε αναλάβει τον Γκουρκούφ, τον ποιοτικότερο παίχτη τής Μπορντώ. Βγάζοντας, λοιπόν, τον Λεντέσμα, ο Ολυμπιακός έχασε κάτι απ' το κέντρο. Ο Ζαϊρί έχει στυλάκι μπαλαρίνας και "κουβαλάει τρέλα", όπως επισήμανε στην μετάδοση ο Αλέξης Σπυρόπουλος. Όμως, η αλλαγή δεν είχε λογική. Θα ήταν πολύ προτιμότερο να έβγαινε ο Στολτίδης, ο οποίος εξ' αρχής έκανε λάθη και δεν πατούσε καλά. Αν δεν έβγαινε ο Στολτίδης, ας έβγαινε ο σκόρερ τού ακυρωθέντος γκολ τού Ολυμπιακού, ο Μαρέσκα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ανύπαρκτος στο ματς κι έκανε κάποια λάθη, ο Μπάντοβιτς θα μπορούσε να βγάλει αυτόν. Σε καμία περίπτωση, πάντως, δεν έπρεπε να βγει ο Λεντέσμα.

Εάν ο προπονητής τού Ολυμπιακού ήθελε να ρισκάρει και να ρίξει βάρος στην επίθεση, θα μπορούσε κάλλιστα να περάσει τον Νταρμπισάιρ στο ματς, για να παίξει μαζί με τον Μήτρογλου μπροστά. Να έπαιζε 4-4-2, με Λούα Λούα και Ζαϊρί στα πλάγια και Μήτρογλου μαζί με Νταρμπισάιρ μπροστά. Κάτι τέτοιο δε συνέβη. Από την άλλη, ούτε οι φάσεις έκατσαν στον Ολυμπιακό (έκανε πολλές περισσότερες από την Μπορντώ) και τέλος, ο Γουέμπ έκανε πολλά και τραγικά λάθη. Εκτός από το ότι ακύρωσε καθαρό (για μένα και για πολλούς άλλους) γκολ, έδωσε ανάποδα κόρνερ-άουτ και δεν μπορούσε να αποφασίσει σωστά για το αν έπρεπε να δίνεται σε κάποιες φάσεις πλεονέκτημα ή φάουλ. Το κορυφαίο, μαζί με την ακύρωση τού γκολ, ήταν η αλλαγή στο πλάγιο. Ρε γαμώ το κεφάλι σου...

Η ρεβάνς θα παιχτεί στις 17 Μαρτίου στη Γαλλία, όπου ο Ολυμπιακός μπορεί να πάρει την πρόκριση. Η Μπορντώ ήταν πολύ υποτονική, χωρίς αυτό να αναιρεί την περισσή μεθοδικότητα που επέδειξε. Δεν τρόμαξε όπως περιμέναμε πολλοί, δε θύμιζε την ομάδα των προηγούμενων μηνών. Ο Ολυμπιακός, μετά το περσινό στραπάτσο με την Σαιντ Ετιέν, πήγε υπερβολικά επιφυλακτικός και δεν του βγήκε. Το καλοκαίρι πρέπει να γίνουν τα γνωστά. Μεταγραφές, αλλαγές, μεταγραφές, αλλαγές, μεταγραφές, αλλαγές... Κάθε χρόνο το λέμε, όμως σε περίπτωση (1 στις 100) που ο Ολυμπιακός χάσει το φετινό πρωτάθλημα, θα υπάρχει ένα κίνητρο παραπάνω για τον Κόκκαλη κι όλους τους άλλους να δουλέψουν.

Τέλος, ενδεχομένως να παίξει ρόλο ότι το αμέσως επόμενο ματς μετά τη ρεβάνς είναι το ντέρμπυ τής χρονιάς με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ. Θα είναι τεράστια μπούρδα τού Ολυμπιακού να επικεντρωθεί μόνο στο πρωτάθλημα και να παραμελήσει την Ευρώπη. Μπορεί η Μπορντώ να είναι εξαιρετική ομάδα, όμως δεν συγκρίνεται με την Τσέλσι ή την Γιουβέντους που είχε ο Ολυμπιακός για αντιπάλους στις προηγούμενες προκρίσεις του. Είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Ολυμπιακό να διεκδικήσει μία ιστορική πρόκριση στους "8" τού Τσάμπιονς Λιγκ κι η ευκαιρία αυτή δεν πρέπει να πάει χαμένη. Από 'κει κι έπειτα, φυσικά και θα πρέπει να γίνει συντήρηση δυνάμεων ώστε οι παίχτες να μπορούν να κερδίσουν και τον αγώνα στο ΟΑΚΑ. Όπως και να 'χει, θέλουμε ΠΡΟΚΡΙΣΗ και ΔΙΠΛΟ στο ΟΑΚΑ, θέλουμε ΠΡΟΚΡΙΣΗ και ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ.

ΜΕ ΟΔΗΓΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ...

Ζέεντορφ... 2-3! Το γκολ τού Ζέεντορφ είναι αυτό που δίνει στη Μίλαν ελπίδες για πρόκριση στην επόμενη φάση. Γκολ βγαλμένο από την κλάση τού Ζέεντορφ, γκολ βγαλμένο από τις αρτηρίες και τις φλέβες τής Μίλαν. Γιατί τίποτα δεν έδειχνε πως η Μίλαν μπορούσε να μειώσει, όμως το κατάφερε. Παραλίγο, μάλιστα, να ισοφαρίσει και σε 3-3, στην επόμενη φάση μετά το γκολ τού Ζέεντορφ, όμως ο Ιντζάγκι αστόχησε απέναντι στον Φαν Ντερ Σάαρ. Και πλέον, η Μίλαν θα κυνηγήσει μία πολύ μεγάλη πρόκριση μέσα στο Ολντ Τράφορντ τής Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ...

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, λοιπόν, όνομα και πράμα. Η ποιότητά της είναι αδιάμφισβήτητη, όμως το ίδιο συμβαίνει και με την τύχη που την περιβάλλει. Αρκεί να δει κανείς το γκολ τής ισοφάρισης από τον Πολ Σκόουλς για να κατανοήσει περί τίνος πρόκειται. Το γκολ ήρθε από το πουθενά, άλλαξε άρδην την ψυχολογία και των δύο ομάδων κι ήταν η αρχή τής αντεπίθεσης για την Γιουνάιτεντ. Ως εκείνο το σημείο, η Μίλαν θα μπορούσε άνετα να προηγούνταν 2-0 ή 3-0, όμως δεν ευστόχησε. Αντίθετα, η τύχη έκανε τη δουλειά για χάρη τής Γιουνάιτεντ. Ο Σκόουλς προσπάθησε να σουτάρει με το δεξί, έπιασε αέρα, η μπάλα χτύπησε στο αριστερό του πόδι, κατευθύνθηκε προς το τέρμα, κόντραρε σε παίχτη τής Μίλαν, πήρε τρελά φάλτσα και κατέληξε βασανιστικά αργά στο δεξί δοκάρι τού Ντίντα και, εν τέλει, στα δίχτυα τής Μίλαν. Προσπάθησα να το περιγράψω όσο καλύτερα μπορώ, αν και όταν επεμβαίνει η τύχη, ακόμη κι η προσπάθεια για περιγραφή ενός γεγονότος γίνεται τζάμπα. Πάντως, η Γιουνάιτεντ μπόρεσε να φέρει τούμπα το ματς, χάρη στην ποιότητα των παιχτών της και κυρίως λόγω τού Ρούνεϊ (ο οποίος βρίσκεται σε δαιμωνιώδη φόρμα) και έκανε το σκορ 1-3.

Τότε, ο Ζέεντορφ με τακουνάκι μείωσε τη διαφορά στο ένα γκολ και ανέστησε τη Μίλαν. Στο Ολντ Τράφορντ η λογική λέει πρόκριση τής Γιουνάιτεντ, όμως αν η λογική είχε θέση στο ποδόσφαιρο, θα το ξέραμε εδώ και δεκάδες χρόνια. Στο Ολντ Τράφορντ το παιχνίδι μπορεί να είναι κλασσικό, ένα παιχνίδι απ' αυτά που με που θα τελειώσει, θα ξέρεις πως θα το θυμάσαι για πολλά χρόνια ακόμα και θα το μνημονεύεις. Η ιστορία και η ποιότητα των δύο ομάδων, μαζί με την αύρα που χαρακτηρίζει τους αγώνες τού UEFA Champions League, μπορούν να προσφέρουν θέαμα δίχως προηγούμενο. Σίγουρα, αυτά τα δύο μεγαθήρια τού ποδοσφαίρου δε διανύουν τις καλύτερες μέρες τους, όμως μπορούν για ένα βράδυ να επαναφερθούν στις ένδοξες μέρες τους. Η Μίλαν μπορεί να φύγει με το διπλό και την πρόκριση, η Γιουνάιτεντ έχει όλα τα προσόντα να συντρίψει εμφατικά τη Μίλαν. Το τι θα γίνει θα το δούμε τον Μάρτιο. Ως τότε, απολαύστε υπεύθυνα.

ΟΧΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ, ΔΕ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ...

Είστε ζώα, είστε αλήτες, είστε κωπρόσκυλα, είστε μουνόπανα. Ναι ρε, για σας τού ΗΣΑΠ μιλάω. Είστε γελοίοι, είστε για σφαλιάρες, είστε για ξύλο, είστε χειρότερο απ' το χείριστο. Γιατί μας έχετε πηδήξει με τα δρομολόγια και τα γαμημένα τα τρένα σας.

Από πότε, κύριοι, αρχίσατε να νοιάζεστε για τον... θόρυβο που παράγεται από τις ράγες των τρένων; Από πέρσι; Και τόσα χρόνια, πώς σκατά δεν νοιαζόσασταν; ΟΚ, αφήνω τις παπαριές. Πείτε τώρα πόσα σας πλήρωσαν για να κάνετε μπουρδέλο τις μετακινήσεις τού κόσμου.

Από το 2008, νομίζω, αρχίσατε τις βελτιώσεις, τις αναβαθμίσεις και τις λοιπές μαλακίες. Μπράβο ρε, τεράστια βελτίωση. Τα βαγόνια παραμένουν άθλια, τα μισά με χαλασμένες πόρτα, παράθυρα που δεν ανοίγουν, με τους φωτεινούς πίνακες (αυτές οι παπαριές που δείχνουν ημερομηνία, ώρα και σταθμούς) να μη λειτουργούν σε πολλές περιπτώσεις. Τα χάλια σας είναι μαύρα, μαύρο κατράμι...

Για συνέπεια δική σας ούτε λόγος, βέβαια... Με το που ανοίγετε έναν σταθμό, κλείνετε κάποιον άλλον... Τολμάτε και κλείνετε σταθμούς και τα Σαββατοκύριακα. Εμείς πώς στο διάολο θα πάμε βόλτα; Πετώντας; 'Η μήπως οι 17χρονοι έχουν δίπλωμα οδήγησης και αμάξι; Μήπως πρέπει να καθόμαστε να περιμένουμε 5 ώρες το λεωφορείο, το οποίο εν τέλει θα έρθει γεμάτο μέχρι τα μπούνια και δε θα χωράει ούτε αέρας να μπει;

Από εμάς, όμως, περιμένετε συνέπεια. Γι' αυτό ρε μαλακισμένοι γεμίσατε τους σταθμούς με ελεγκτές, οι οποίοι μας σπάνε τ' αρχίδια συνέχεια. Μπαίνουν μέσα με υφάκι απείρου κάλλους, με την ιδέα ότι είναι εξουσία. Α ρε κακομοίρηδες... Καμιά μέρα θα γυρίσει κάποιος και θα σας σαπίσει στο ξύλο και καλά θα σας κάνει. Δε γίνεται να μη δείχνετε την παραμικρή συνέπεια και να (ανα)ζητάτε καθημερινά τη συνέπεια σ' όσους χρησιμοποιούν το μπουρδέλο σας. Είναι απαράδεκτο, είναι ανεπίτρεπτο, είναι έλλειψη σεβασμού, είναι δείγμα ότι μας θεωρείτε εντελώς ηλίθιους.

Σήμερα μου κάνατε και στάση εργασίας για τα γκράφιτι στα τρένα. Καλά κάνουν τα παιδιά και τα βάφουν, απ' το να βλέπουμε τις άχρωμες και μονότονες παλιατζούρες, καλύτερα να βλέπουμε ένα σχεδιάκι. Λες κι έχετε τα υπερτρένα πολυτελείας να πούμε... Στο μετρό η κατάσταση είναι καλύτερη, αυτό το παραδέχομαι. Τα τρένα που μεταφέρουν κόσμο στο αεροδρόμιο είναι εξαιρετικά, τα άλλα καλά. Αλλά... του ΗΣΑΠ είναι για τα μπάζα. Είναι τόσο σοβαρό το θέμα για τα γκράφιτι; Τόσο πολύ σας καίει... Όταν οι πόρτες και τα παράθυρα δε λειτουργούν, το πρόβλημα είναι τα γκράφιτι. Τα γκράφιτι τα οποία δε βλέπουμε όσο είμαστε μέσα στο τρένο, τα γκράφιτι τα οποία είναι μία μορφή τέχνης και έκφρασης. Γιατί σε σχέση με την "έκθεση", τα γκράφιτι είναι 10 φορές καλύτερος τρόπος έκφρασης. Αλλά είστε τόσο στόκοι που δεν μπορείτε να το κατανοήσετε...

Ένα έχω καταλάβει τον τελευταίο ένα και βάλε χρόνο. Ότι στην Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα στην περίπτωση τού ΗΣΑΠ, μόνο ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ξέρουν να ζητούν. ΣΥΓΓΝΩΜΗ δεν πρόκειται και δεν ξέρουν να ζητήσουν...

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΟΤΣΑΝΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΑΠΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Συχνά κράζουμε Θεό ή θεούς για διάφορα, συχνά κράζουμε και τους ίδιους τους ανθρώπους. Μέσα στην απόλυτη βαρεμάρα μιας νύχτας, είπα κι εγώ να γράψω κάτι για να τους κράξω παράλληλα. Και δεν υπήρχε πιο κατάλληλο θέμα από τον... χρόνο.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μαλακία και των δύο. Ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν και ό,τι άλλο ήθελε. Ως εδώ καλά. Δημιούργησε, όμως, και το χρόνο. Κι ο άνθρωπος, ως γνήσιο ζώο τού Θεού, ασχολήθηκε μ' αυτόν.

Και τι καταλάβαμε που ασχοληθήκαμε με το χρόνο? Καταφέραμε να έχουμε τη δυνατότητα να αγχωνόμαστε, να είμαστε πλήρως εξαρτημένοι απ' αυτόν, να μας πρήζουν με τις θεωρίες τού Αϊνστάιν κι όλα τα λοιπά.

Καταφέραμε, επίσης, να δαπανούνται δισεκατομμύρια για να μαθαίνουμε ότι ο Άρης θα εμφανίζεται ως δεύτερο φεγγάρι μία φορά στα 234594356823450 χρόνια, το 2009 και μετά από άπειρα χρόνια. Λες και θα 'μαστε εκεί για να το δούμε δηλαδή... Πλέον, υπερηφανευόμαστε για τα ανθρώπινα κατορθώματα και για κάτι χιλιοστά που αλλάξαμε στην τροχιά ενός κομήτη. Ε γιατί να μην πέσει ο κομήτης να καταστραφούμε? Από το να ακούμε τις σαχλαμάρες περί καταστροφής τού κόσμου κάθε 10 χρόνια, καλύτερα να τελειώνουμε μια και καλή. Η Γη δεν πρόκειται να καταστραφεί από μόνη της, να 'στε σίγουροι γι' αυτό. Μόνο από τη μαλακία μας μπορεί να καταστραφεί.

"Θα ζούσαμε σε σπηλιές....". Ε ναι ρε, ας ζούσαμε σε σπηλιές. Αφού δε θα 'χαμε ιδέα το τι θα μπορούσαμε να είχαμε (υπολογιστές κλπ.), λέτε να στεναχωριόμασταν? Παγκοσμιοποίηση δε θα υπήρχε, κάθε άνθρωπος να αποτελούσε από μόνος του έναν ολόκληρο πολιτισμό. Εγώ θα γούσταρα περισσότερο πάντως, για εσάς δεν ξέρω. Δε θα μας ένοιαζε αν η μέρα θα τέλειωνε ή πότε θα ερχόταν το απόγευμα για να φύγουμε απ' το σχολείο ή τη δουλειά, απλά θα κοιτούσαμε το φως όσο θα είχε ήλιο και το φεγγάρι όσο θα ήταν νύχτα. Θα ήταν όλα πιο απλά.

Έχουμε κολλήσει υπερβολικά με το χρόνο, το "χαλλλαρά" κάποτε πρέπει να γίνει τρόπος ζωής, κάποτε πρέπει να βυθιστούμε στην άβυσσο αυτής της φράσης. Άντε να έρθει ο καιρός που δε θα εξαρτώμαστε εμείς από το χρόνο, αλλά θα εξαρτάται αυτός από εμάς. Αφού δεν υπάρχει τίποτα πιο μυστηριώδες στο σύμπαν από το χρόνο, τι ασχολούμαστε τόσο... Θα είχε περισσότερη γοητεία αν δεν είχαμε τέτοια επίγνωση των χρονικών διαστημάτων, θα αντιμετωπίζαμε τα πράγματα αλλιώς. Πρέπει να μάθουμε ότι έχουμε καρκίνο ή ότι θα πεθάνουμε για εκτιμήσουμε κάποιον ή κάτι, πρέπει να χάσουμε κάποιον ή κάτι, πρέπει, πρέπει, πρέπει... Πολύ δεν ασχολούμαστε με το "πάντα", το "ποτέ" και το "κάποτε"? Ναι, διάολε, πολύ ασχολούμαστε. Να την κόψουμε αυτήν την ασχολία παρακαλώ. Είναι στη φύση τού ανθρώπου να αλλάζει νοοτροπία όταν καταλαβαίνει διάφορα για το χρόνο. 'Η ότι έχει πολύ ακόμη μπροστά του ή λίγο. Αλλιώς, χέσε μέσα....

Είναι η μεγαλύτερη κοτσάνα στην ιστορία, η μεγαλύτερη κοτσάνα "ever", όπως λέμε πια. Θα χαρακτήριζα το χρόνο ως δείγμα καπιταλισμού από τον Θεό, αλλά μπορεί να με διαολοστείλει κανένας παπάς και να βρω τον μπελά μου. Ο Θεός έχει το κεφάλαιο, εμείς σα μαλάκας τρέχουμε και δε φτάνουμε να τα προλάβουμε όλα, μπας και ζήσουμε. Τι το 'θελαν οι άνθρωποι και ασχολήθηκαν με το χρόνο ρε γαμώτο...

Μεταξύ σοβαρού και αστείου, αυτή είναι η άποψή μου. Ότι πρέπει να ξεκολλήσουμε από το χρόνο, αν και αυτό δεν πρόκειται να γίνει στα επόμενα 1024925 χρόνια, όπως θα επισήμαινε και η NASA. Ας φτάσουμε στα τελευταία μας όλοι, μήπως μπορέσουμε να εκτιμήσουμε όσα υπάρχουν γύρω μας και μήπως μπορέσουμε, εν τέλει, να διαφοροποιήσουμε τις αντιλήψεις μας...